سردر نمادیست از یک شهر.سردر دانشگاه میتواند تابلوی تصویری قاب شده ای از تاریخ حاکم بر روند وجودی شهر یا یک فضا باشد. سردر دانشگاه میبد از حالت متعارف در بحث سردرهای دانشگاهی خارج شده و دارای هویت سنتی ایرانی در یک بافت تاریخی همچون میبد میباشد.
(یزد –میبد ) 1393
طرح:دفتر روش خلق فضا
تیم طراحی :سعید صدیقی-هادی نهایی-رضا عباس نژاد-رضا راستخواه
طرح پیشنهادی
سه بعدی:سعید صدیقی-پریسا رنجبران
روند طراحی:
بنای سردر میبد با الگو گیری از بادگیر که از مظاهر و سمبل های ایرانیست شروع میشود و با تغییراتی در فرم به همان الگوی شفافیت معماری که در سنت ما ریشه مداوم دارد نزدیک میشود به طوری که دید بصری کاربر از جهات گوناگون با وجود بنا قطع نمی شود و با وجود کالبدی سردر القای عدم وجود بنا نیز حس میشود. با قرار دادن سردر در وسط چهار مسیر اصلی دانشگاه و با عقب نشینی کردن از محل ساخت اولیه (الف) کل سردر تقلیدی از عملکرد هشتی خانه های سنتی می باشد که وظیفه تقسیم فضا و سرویس دهی را بر عهده داشته است و سردر حاضر از یک طرف رو به مسیر جاده کاربر را قبول میکند و از سه طرف به دانشگاه و فضای پشتی هدایت میکند و محل عابر سواره نیز به خاطر عدم درگیری عابران پیاده و سواره با رواق های کناری که هم سواره را به محل پارکینگ و هم داخل دانشگاه هدایت میکند جدا گردیده است.
محوطه حاضر که اکنون خود جزئی از سردر است نمادیست از باغ های شرقی ایرانی که کاربر را با خود درگیر میکند و با جدا ساختن محل نگهبانان از کالبد اصلی سردر و قرار دادن ان در ابتدای محوطه سایت پلان کاربر بعد از گذر از محوطه حراست وارد فضای سبز میشود و با ورود به محوطه و شروع سردر حضور اب مشهود است که جزء جدایی ناپذیر از باغ های ایرانی میباشد و با ادامه یافتن مسیر اب و با گذر از داخل سردر و رسیدن به ان طرف محوطه خود نمادیست از حرکت رو به رشد و خالص و هدایت کننده به مسیر علم و دانش.تصمیم با کاربر است، میتواند مدتی زیر سایه درخت در کنار اب روان بنشیند و یا با گذر از فضای روح بخش به داخل المان اصلی سردر که توام با سایه در افتاب میبد است برسد.
وجود هاله های رنگی نور در داخل کالبد ذهن بیننده را مشغول میسازد و با نگاهی به سقف شاهد پوششی رنگیست که یاداور پنجره های ارسی در معماری سنتی ما میشود.
