امروزه از سیستم ها ی اعلام حریق به طور گسترده در ساختمان ها و اماکن مسکونی و صنعتی استفاده می شود تا خسارتهای ناشی از حریق را به حداقل برسانند و همچنین برای اطلاع دادن به ساکنین ساختمان در مواقع بروز حریق از این سیستم ها استفاده می شود تا حدالامکان از تلفات جانی جلوگیری شود. برای تشخیص حریق از اثرات سه گانه آن یعنی دود و حرارت و شعله استفاده می شود. به طور کلی سیستم های اعلام حریق در دو نوع آنالوگ و آدرس پذیر (Addressable) ساخته شده اند. شرکت ایمن پارس با توجه به اهمیت بالای این سیستم و خسارات ناشی از آن طراحی خود را بر اساس استانداردهای روز دنیا مانند استانداردهای NFPA , EN54,LPCB , UL, DIN انجام داده و کارفرما را در زمینه نگهداری و تعمیر آموزش خواهد داد .
- نکات کلیدی سیستم اعلام حریق به شرح ذیل می باشد:
1-در پلکان ها، آسانسور و چاه آسانسور نیز همچنین و شستی در مجاورت پله و جعبه آتش نشانی جایگذاری می گردد که در مقررات ملی ۱۳-۸ -۰ -۷ذکر شده است.
2-آشکارسازهای دود علاوه بر باتری باید با استفاده از سیم های برق به انشعاب برق ساختمان نیز متصل باشد. آشکارسازهای دود باید به یکدیگر متصل بوده و زنگ هشدار آن ها در داخل اتاق هایخواب قابل شنیدن باشد.
3_در مورد نوع سیم به کار رفته در مدارات اعلام حریق در مقررات ملی ایران صراحتی وجود ندارد ولی بعضی از استانداردهای جهانی مانند BS ،کابل shield را لازم دانسته اند.
4-توصیه می شود در انتهای لوله وارده به آشکارساز و سایر تجهیزات اعلام حریق از جعبه تقسیم استفاده گردد.
5-محل قرار گرفتن تابلوی اعلام حریق باید به گونه ای باشد که به هنگام حریق مأموران آتشنشانی بدون در خطر قرار گرفتن آن را رؤیت نمایند. بنابراین مجاورت درهای ورودی برایاین محل توصیه می گردد.
6-استفاده از لوله فولادی برای سیستم اعلام حریق مطابق مقررات ضرورتی ندارد.
7-مراکز سیستم اعلام حریق باید از نوع تحت مراقبت دائم باشد، به گونه ای که عمل یکی ازدتکتورها سبب بر هم خوردن تعادل مدار و در نتیجه اعلام حریق در آن مدار شود
8-قطعی یا بروز اتصالی در هر مدار باید به نحوی مطلوب ثبت و اعلام شود. بروز خرابی، از هرنوع، در یک مدار (زون) نباید سبب از کار افتادن سایر مدارها یا کل سیستم شود.
9-هر مرکز باید به وسائل تأمین نیروی ایمنی مخصوص به خود (باطری) با کلیه لوازم ومتعلقات مربوط، مانند دستگاه شارژ کننده و غیره، مجهز باشد تا سیستم در همه احوالآماده به کار باشد.
10-مرکز سیستم اعلام حریق باید در محلی که خارج از دسترس عموم است نصب شود و بهطور شبانه روزی تحت مراقبت افراد کارآزموده باشد.
11-کلیه مدارهای سیستم اعلام حریق باید مستقل از سایر سیستم ها کشیده شود و فقط درمواردی که بین مرکز اعلام حریق و ایستگاه آتش نشانی ارتباط وجود دارد، می توان ازمدارهای سیستم تلفن برای این منظور استفاده کرد. کلیه مقررات شرکت تلفن در این موردباید رعایت شود.
12-در ساختمان هایی که به سیستم اعلام حریق مجهز می شوند، علاوه بر محل های نصب انواع دتکتورها بر حسب ضرورت، در محل های زیر نیز باید دتکتور مناسب (دودی یاحرارتی) نصب شود:
الف) اتاق های ترانسفورماتور، اتاق های تابلوها (اتاق های برق)
ب) اتاق های مربوط به تأسیسات مکانیکی
ج) موتورخانه آسانسور و چاه آسانسور (مبحث ۱۵ -آسانسورها و پله های برقی دیده می شود)
د) کریدورها و راه پله ها
هـ) اتاق مرکز تلفن و سیستم های جریان ضعیف
13-وسائل صوتی اعلام حریق (آژیر، بوق، زنگ و نظایر آن) باید از انواعی باشند و نیز محلنصب آنها در فضاهای عمومی ساختمان باید به نحوی انتخاب شود که هنگام بروز حریق،صدای آنها به سهولت در دورترین نقاط ساختمان قابل شنیدن باشد.
مطالب مرتبط: