سبد خرید0

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

logo-ppt90 new


تقسیم فضا:

-گیاهان در معماری به عنوان ابزار طراحی و فضاسازی می توانند مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به شکل و حجم انفرادی و انبوه هر گونه، و ترکیب حجم ها و شکل های گونه ها، گیاه می تواند به عنوان یک فرم معماری مؤثر فضا را بسازد.

-درختان گسترنده و سایه دار می توانند حالت سقف و سایه بان را داشته باشند. برای ایجاد فضاهای مسقف سبز می توان از گیاهان رونده و به کمک نگدارنده ها و داربست ها استفاده کرد. در هر دو حالت، فضاهای معماری سبز دلپذیری از حجم ها و سایه های فرم داده شده به وجود می آیند. ایجاد فضا با گیاهان رونده، در صورتی امکان پذیر است که سازه و اسکلت فضا را از مواد دیگری قبلاً ساخته باشند. این اسکلت، بسته به شکل، اندازه و مورد استفاده؛ آلاچیق، داربست، طاق، سردر و غیره نامیده می شود. به جنس مصالحی که برای اسکلت فضا به کار برده می شود، لازم است توجه شود که بر اثر رطوبت، پوسیدگی و ضایعه پیدا نکند.

گیاهان در معماری (2)

-بوته ها و درختچه های حصاری، سطح را مانند دیوارهای یک فضای مشخص تعریف و فضا را محدود می کنند. کیفیت و تراکم دیواری که از درختان خزان پذیر بستگی به فصل سال تغییر می کند، اما دیوارهایی که از درختان همیشه سبز باشند، به صورت یکنواخت باقی می مانند .

بعضی از گیاهان پوششی خزنده به مثابۀ پوشاننده های گیاهی و کف پوش عمل می کنند، بدین ترتیب، گیاهان کم ارتفاع وقتی به صورت انبوه به کار روند، تشکیل کف و یا پوشش برای زمین می دهند.

وقتی گیاهان به صورت ترکیبی در محوطۀ مورد استفاده قرار می گیرند، گروهی از آنها تشکیل سایبان ها، دیوارها، و یا کف ها را می دهند که از لحاظ ارتفاع و تراکم در سطحی وسیع، دارای تنوع ترکیبی می باشند.

سطوح قائم، دیوارها، ستون ها و سطوح افقی، کف ها و سقف ها را می توان با گیاهان نماسازی کرد و یا اینکه آنها را ایجاد نمود.

سطوح قائم، دیوارها، ستون ها و سطوح افقی، کف ها و سقف ها را می توان با گیاهان نماسازی کرد و یا اینکه آنها را ایجاد نمود.

فضای ساده را می توان با بدنه ای از درختان تقسیم کرد و در آن فضاهای محصور به وجود آورد.

از محصور کردن فضا، به عنوان نخستین اصل حاکم بر طراحی مکان های شهری نام برده می شود. به طوری که اگر فضا به شکل مطلوبی محصور نشود، نمی توان به یک مکان شهری جذاب دست یافت.

فضای ساده را می توان با بدنه ای از درختان تقسیم کرد و در آن فضاهای محصور به وجود آورد.

گیاهان در معماری (3)

از محصور کردن فضا، به عنوان نخستین اصل حاکم بر طراحی مکان های شهری نام برده می شود. به طوری که اگر فضا به شکل مطلوبی محصور نشود، نمی توان به یک مکان شهری جذاب دست یافت.

چنانچه محصور کننده ها از طبیعتی مربع شکل و یا دایره وار پیروی کنند، حجم ساکنی را به وجود می آورند و تصور ذهنی ساکن و آرامی را ایجاد می نمایند.

در صورتی که محصور کننده های گیاهی، یک حجم طولی را القا نمایند به گونه ای که در جهت مشخص حرکت می کند و دو انتهای آن به مکان های مشخصی ختم می شود، این حصارها تصوری از حرکت به سمت هدف مشخص را ایجاد می نمایند.

در یک حجم پیچ و خم دار، حصار آزاد نیز القا کنندۀ حرکت است، اما این حرکت، جهت مشخصی را تعیین نمی کنند و آزادی انتخاب را به وجود می آورد.


  • تقسیم کننده های فضا:

تقسیم کننده ها بنا به اینکه از چه نوع گیاهی باشند و فاصلۀ آنها به چه صورت باشد، شبکه، پرچین، مانع، سایه گستر و غیره ایجاد می نمایند.

روش های مختلفی که گیاهان می توانند برای تقسیم فضا مورد استفاده قرار گیرند، در شکل نشان داده شده است.

2- ایجاد فضا

گیاهان فضا را محدود و از اشراف نامطلوب ممانعت می کنند و مناظر ناپسند را از دید پنهان می دارند.

گیاهان در معماری (4)

ایجاد حفاظ، نوعی محدود کردن و یا بستن دید نسبت به چیزهای زشت و بدنما، به وسیلۀ چیزهای موزون و یا حداقل کمتر نازیبا می باشد.

ایجاد حفاظ، یکی از وسایل فراهم آوردن کنترل بصری در جهت دید در محوطه، و از بین بردن زشتی توسط پنهان کردن آن است.

ایجاد حفاظ، در جداسازی، محدودسازی و پنهان کردن مناظر ناخواسته دلالت می کند و این در صورتی است که محوطه، امکان این پوشش و حفاظ را بدهد.

ایجاد حفاظ، دارای دو مفهوم مثبت و منفی نیز هست. حفاظ مثبت بر شدت محیط می افزاید، در حالی که حفاظ منفی، دید به محیط های نازیبا را می بندد.

ما به وسیلۀ چیزهایی که در اطرافمان هستند، احاطه شده ایم و ترجیح می دهیم قسمت ها، فعالیت ها و موضوعاتی را نبینیم؛ ما این بخش ها را برای اینکه محیط مان کمتر قابل ایراد باشد می پوشانیم و پنهان می کنیم که مجموعۀ محیط در کل بیشتر قابل قبول گردد.

قسمت هایی که به طور نمونه در محیط و اطرافمان جدا شده و پوشیده می گردند، عبارتند از: بخش زباله، بخش سرویس و تجهیزات، فعالیت های ساختمانی، بخش های انبار، بخش های پارکینگ، تسهیلات و وسایل صنعتی، محوطۀ ترانسفورماتور برق، وسایل و تجهیزات برق در انواع مختلف آن، میدان ها و نواحی ورزشی، سواره روها قسمت مربوط به دستگاه های مربوط به تهویۀ مطبوع در فضای آزاد، گورستان ها، و فعالیت های نامتجانس با محیط ها.

تغییر توپوگرافی، پستی و بلندی بستر کاشت گیاهان در پاره ای اوقات، طراح را برای رسیدن به ایجاد موانع بصری و تشکیل حریم ها به شکل های مختلف یاری می کند.

با استفاده از شیب زمین، ارتفاع و تراکم گیاهان می توان مناظر ناپسند را مخفی نمود. بدون استفاده از شیب زمین نیز می توان از گیاهان برای ایجاد موانع فیزیکی و بصری استفاده نمود.

گیاهان در معماری (5)

در بعضی مواقع، جدایی فضاهای عملکردهای مختلف ممکن است در عین وجود ارتباط بصری، مورد نظر باشد. در این حالت، ایجاد موانع غیرقابل عبور را با استفاده از پرچین های گیاهی پرپشتِ پاکوتاه می توان طراحی کرد.

گیاهانی مانند زرشک و تمشک به واسطۀ تیغ دار بودن و پرپشتی، موانع غیرقابل عبوری ایجاد می کنند. البته طراحان از دیگر عناصر مثل آب نما، اختلاف سطح و غیره نیز برای این منظور استفاده می کنند.


ایجاد حریم و محوطه های خصوصی:

اگرچه پرچین ها و دیواره های کوتاه نیز برای ایجاد فضای محفوظ و خصوصی به کار می روند، ولی پرچین های گیاهی لطافت و زیبایی بیشتری داشته و می توانند برای آفرینش این گونه عناصر مورد استفاده قرار گیرند.

ضروری است که بین محوطه های خصوصی و ایجاد حفاظ فرق گذاشته شود. ایجاد حفاظ، اجازۀ چشم انداز را در محورهایی می دهد، در حالی که از دید به مناظر معین جلوگیری به عمل می آورد. کنترل محوطه های خصوصی، بخشی ویژه را از اطراف آن مجزا می سازد.

کاشتن جهت ایجاد حفاظ، پنهان کردن مناظر نازیباست، طوری که باقی چشم انداز به مناظر مقبول انسان، باز است. کاشتن جهت ایجاد محوطۀ خصوصی، جدا کردن بخشی از محیط برای استفادۀ ویژه ای است.

طرح یکسان ممکن است، برای کنترل محوطۀ خصوصی و ایجاد حفاظ به کار برده شود. تفاوت، بستگی به نقطۀ دید و قصد بیننده و یا استفاده کننده دارد.

امکان دارد مرکز توجه، فقط از یک نقطه قابل رؤیت باشد. گاهی نیز عابر ناظر، در حال حرکتِ سریع بوده و نقاط دید را در حال حرکت نظاره می کند، در اینجا وسعت حرکت ناظر، وسعت دامنه و کانال دید را کنترل می کند. به طور کلی برای ایجاد محیطی محفوظ و برای پوشاندن مناظر، ارتفاع گیاه باید حداقل 2متر باشد.

اگر حفاظ در تمام طول سال مورد نیاز باشد، باید از گیاهان همیشه سبز دایمی استفاده نمود. برای کنترل دید حتماً لازم نیست گیاهان یکنواخت کاشته شوند، وقتی کاربرد گیاه مورد نظر است، نباید ارزش زیبایی آن فراموش شود. طراح می تواند از گونه های مختلف که رنگ و فرم و ترکیب و ارتفاع گوناگون دارند، استفاده کند. در فضای کوچک، مانند حیاط های منازل مسکونی، ایجاد تنوع بیش از فضای بزرگ اهمیت دارد. در جاده ها و بزرگراه ها که سرعت بسیار زیاد است و ناظر جزئیات را نخواهد دید، تنوع کمتری لازم است. در چنین اماکنی، اگر در رنگ، ترکیب و فرم تنوع زیادی وجود داشته باشد، باعث خستگی دید راننده شده و تأثیر نامطلوبی دارد.

  میزان تأثیر محافظ های گیاهی به ارتفاع گیاه و شیب زمین بستگی دارد.

یک گیاه کوچک و کوتاه، محیطی محفوظ ایجاد می کند، بدون اینکه جلوِ دید منظره را بگیرد، در صورتی که درختان و درختچه های بلندتر دارای حفاظ کامل اند و جلوِ دید را نیز می گیرند.


راه های ارتباطی بین فضاهای سبز:

معمولاً افراد می خواهند از نزدیک ترین راه، از نقطه ای به نقطۀ دیگر برسند. پس باید سعی داشت که مسیرهای ارتباطی کم فراز و نشیب و کوتاه را برای مربوط ساختن قسمت های مختلف انتخاب نمود. همچنین باید همیشه سنین مختلف افرادی را که از این راه ها استفاده می نمایند، در نظر داشت. افراد مسن، توانایی راه رفتن در پیاده روهای شنی و پست و بلند را ندارند، کودکان نیز نمی توانند در چنین مسیرهایی حرکت نمایند. در ضمن، آنان ممکن است از دوچرخه و سه چرخه در همین مسیرها استفاده نمایند.


نکات قابل توجه در انتخاب نوع و مسیر پیاده رو عبارت است از:

شیب راه های عابر پیاده:

رامپ هایی که شیب آنها بیش از 6 درصد باشد، برای جلوگیری از لغزش عابران باید رویۀ کف رامپ را زبر و یا شیاردار ساخت.

مسیر حرکت عابر پیاده :

گیاهان در معماری (6)

ابعاد معابر پیاده :

گیاهان در معماری (7)

گیاهان در معماری (8)


 در انتخاب گیاهان و نظم و ترتیب استقرار آنها در فضای خیابان، باید نکات زیر را نیز مورد توجه قرار داد:

ایمنی کامل فضای خیابان کاملاً تأمین باشد. کاشت گیاهان در طول راه های عبوری در مکان های عمومی و محوطه ها نباید امکان ایجاد خطر و یا آزار و اذیت به دیگران را فراهم نماید.

انتخاب گیاهانی که زباله در آنها جمع نشود. گونه هایی از گیاهان با شاخه هایی که به طور ذاتی زیر یخ و برف می شکنند، ایجاد آشغال زیاد و بیش از حد معمول می نمایند، بر روی سطح راه های عبوری می ریزند و ایجاد خطر خار و تیغ می کنند، و یا ایجاد میوه های سمی می نمایند، باید با احتیاط کامل با آنها برخورد کرد و استفاده نمود.

خصوصیت تناسب گیاهان با فضای خیابان ها، درختان اگر به طور سنجیده کنار معابر کاشته نشوند، باعث مخفی شدن تابلوهای راهنمایی و رانندگی و سایر علایم و تابلوها می شوند که معمولاً به دلیل اینکه هرس لازم روی درختان صورت نگرفته است پدید می آید، که باید توجه نسبت به آنها مبذول گردد.

تناسب ارتفاع درختان کنار معابر با ارتفاع وسایل نقلیه را نیز باید مورد توجه قرار داد. مثلاً شاخه های درختان در ارتفاع حدود 3 متر غالباً مزاحم اتوبوس های دوطبقه و کامیون هاست که باید با هرس مداوم و یا با انتخاب گونه های مناسب این مشکل رفع گردد.


استفاده از گیاهان در تثبیت و ایجاد فضای سبز سطوح شیب دار و کاشت گیاهان در دیواره ها  :

سطوح شیب دار و خصوصاً تند در شهرهای بزرگ نظیر تهران، بر اثر عبور جاده ها، خیابان ها و بزرگراه ها از مناطق ناهموار و تپه ماهورها ایجاد شده و ضمن اینکه غالباً دارای چشم انداز ناموزونی می باشند، به دلیل ریزش و فرسایش، ایجاد گرد و غبار، بازتاب دمایی و صوتی، مشکلاتی را فراهم می آورند. در عین حال، این گونه سطوح باعث ایجاد برش و یا اجرای عملیات جاده سازی و آمد و شد ماشین آلات سنگین و … خاک سطحی خود را از دست داده، لذا جهت استقرار بسیاری از گیاهان نامساعد می باشد.

نمایش دو روش ایجاد پوشش سبز بر روی دیواره ای سنگی یا بتنی قائم با نصب نرده های فلزی عمودی و کشت درختچه های دایمی پیچنده و نصب کادر فلزی با تور ضخیم همراه کشت گیاهان بالاروندۀ دایمی.

نمایش دو روش تثبیت شیب با ایجاد تراس سنگی یا بتنی همراه با کشت درختچه های قائم و گیاهان آویخته و استفادۀ از تنۀ درختان و شبکۀ نگهدارندۀ خاک که از شاخه های درختان مقاوم جنگلی ساخته شده و در لابلای آنها گیاهان مناسب کشت گردیده است.

در دیواره های سفالی، بین قطعات هر قشر سفال یک ملات ضخیم گذاشته شده و گیاهان مناسب در لابلای آن کشت می شود.


پارکینگ های باز و پیشنهادهایی برای استتار آنها از دید مستقیم فضاهای پارکینگ  :

تسهیلات پراکینگ ممکن به دو صورت در نظر گرفته شود. پارکینگ در طبقات و همچنین پارکینگ در همکف. جهت مناسب کردن ظواهر بصری خوشایندی که محوطه ها و ساختمان های پارکینگ ایجاد می نمایند، باید روش ها و تکنیک های خاص محوطه سازی مورد استفاده قرار گیرد.

حداقل ارتفاع پرچینی که می تواند پارکینگ واقع بر روی زمین را از دید عموم بپوشاند، 105 سانتیمتر است. حداقل شیب برای سطوح پارکینگ می بایست 1 درصد بر روی سطح بتنی و 2 درصد بر روی سطوح قیردار باشد که جهت جمع آوری آب های سطحی در داخل محوطۀ پارکینگ بر اساس نیاز حوزه های آبگیر می بایست فراهم گردد.

تمام سطوح پارکینگ می بایست از قسمت های مجاور، به وسیلۀ گیاهان جداکننده پوشیده شود. درختان در ترکیب با درختچه ها نیز می توانند به کار برده شوند.

حداقل ابعادی که یک فضای مطلوب کاشته شده از درخت در فضاهای پارکینگ می تواند داشته باشد، فضایی به ابعاد 150×150 سانتی متر می باشد. وقتی که استفاده از درختان موجود ممکن نیست، درختان جدید باید کاشته شوند. درختان همچنین باید در فضاهای پارکینگ تقسیم شوند. ساختمان های پارکینگ چه بر روی زمین و یا زیر زمین، می بایست از روش کلی محوطه سازی تبعیت کنند تا امکان جلوگیری از مناظر جالب اطراف را نداشته باشند. تمام گاراژ می بایست، با درختان متراکم پوشیده شوند؛ درختان موجود می بایست در صورت مناسب بودن، برای پوشاندن گاراژ حفظ شوند. هیچ یک از قسمت های زیر خط کاپوت ماشین نباید در معرض دید عموم از نقاط مختلف سایت باشد.

استفاده از فلاور باکس ها و فضای سبز برای پوشاندن و همچنین بالابردن کیفیت ساختمان های پارکینگ باید مورد تشویق قرار گیرند.

-پیشنهاد هایی برای پارکینگ های  رو باز :

گیاهان در معماری (9)

همین مطلب را به صورت پاورپوینت میتوانید از اینجا دانلود نمائید .

مطالب مشابه :

پاورپوینت فضای سبز و موارد طراحی آن در چند ساختمان

پاورپوینت معماری پایدار ، معماری سبز

پاورپوینت معماری سبز- بام سبز

پاورپوینت معماری سبز

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *