مقاوم سازی پل ها با استفاده از جداگرهای لرزه ای

-در حالت كلي طراحي جداسازي لرزه اي به كمك دو عامل زير موجب كاهش پاسخ سازه ها ي در معرض زلزله ميشود؛

• افزايش دوره تناوب اصلي
• افزايش ميرايي نسبي(استهلاك انرژي)

-براي طراحي پلها بدليل محدوديت جابجايي ، اثر افزايش دوره تناوب در اكثر پروژه ها كم مي باشد. اما اثر افزايش ميرايي در پلها نسبت به پروژه هاي ساختماني با توجه به اينكه جداگر لرزه اي قبل از نصب در معرض آزمايشات پايداري در برابر بارهاي دائمي طولاني مدت و شرايط حرارتي قرار مي گيرد و همچنين فلسفه وجودي آن مقاومت در برابر نيروهاي زلزله كه بسيار بزرگتر از نيروهاي بهره برداري مي باشد و پايداري كمانشي جداگر در برابر اين نيروها كنترل ميشود. لذا مباني طراحي آن بار ثقلي و جانبي زلزله مي باشد.

• اهداف جداسازي در پل كاملا متفاوت با ساختمان مي باشد :

-در يك ساختمان جداگر ها به جهت كاهش نيروهاي انرژي وارد بر روسازه به منظور كاهش تنش ها در المان هاي سازه اي نصب مي شوند .ولي در يك پل جدا سازه لرزه اي براي حفظ المان هاي زير جداگر(كوله ها و پايه ها) با كاهش نيرو انرژي منتقله و تغير مكان هاي روسازه (عرشه) به زير سازه( كوله ها و پايه ها) صورت مي پذيرد.

-استفاده از جداگر در طراحي ها پل به منظور دستيابي به حداكثر جذب انرژي (نسبت به دوره تناوب در ساختمان هاي جدا سازي شده) صورت مي پذيرد . لذا بايد از جداگر هايي استفاده نمود كه امكان ميرايي بالاي داشته باشند كه از اين حيث جداگر لرزه اي ساخت شركت رابينسون از نيوزيلند داراي خاصيت ذاتي 26.5 در صد (مستقل ازفركانس ارتعاش و دما و شرايط محيطي) مي باشد.

• تاثير جداگر لرزه اي LRB بر روي تغير مكان هاي طولي وعرضي عرشه و نيروهاي وارده به پايه :

-به ترتيب به ميزان جذب انرژي و ميزان اقزايش دوره تناوب جداگر بستگي دارد.به لحاظ محدوديت تغير مكاني در جهت طولي عرشه (عدم برخورد عرشه به كوله ها در هنگام زلزله) ميزان بهينه عملكرد جذب انرژي LRB در مقابل عملكرد افزايش دوره تناوب آن مسله اصلي در طرح اجزا ي LRB ميباشد.

-با توجه به اينكه جز تاثير گذار بر عملكرد جذ ب انرژي LRB اندازه هسته سربي آن و جز تاثير گذار بر روي افزايش دوره تناوب رو سازه نسبت ارتفاع به عرض LRB مي باشد.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.