افت و نشست و ترک خوردگی در سدهای خاکی

-ترك خوردگی سدهاي خاکی به عنوان یکی از عوامل اساسی تهدیدکننده پایداري سدهاي خاکی محسوب می شوند.

-ترک ها در سدهای خاکی را می توان به موارد زیر تقسیم بندی نمود :

• ترک های قائم عرضی
• ترک های قائم طولی
• و ترک های افقی

-ترک های عرضی در امتداد رودخانه رخ می دهد و خطرناک ترین نوع ترک می باشد. طبق آمار این نوع ترک ها در سدهای کوتاه تر از 30 متر و یا در ارتفاع کمتر از 30 متر سدهای بلندتر به وجود می آید. یکی از دلایل مهم ایجاد این نوع ترک ها، نشست ناهمگون خصوصا اگر خشک کوبی شده باشند، جابجایی های PI بستر و عدم توجه به آن می باشد. از نظر نوع خاک نیز خاک هایی با 15 یز به دلیل مشکلات اجرایی مناسب نمی باشد. PI  اندکی را می توانند تحمل کنند و فورا ترک میخورند.

-البته باید توجه داشت که ترک های قائم طولی از نظر آب گذری خطری ندارند، ولی شکل هندسی سد را ناهمگون و کج می نمایند. یکی از دلایل مهم ایجاد این نوع ترک ها عدم تراکم مناسب در پوسته و یا جابجایی بین پوسته و هسته در اثر تخلیه سریع می باشد. البته در مواردی نیز تورم یا افت حجمی بی تاثیر نیست.

- ترک های افقی نیز ترک هایی هستند که اغلب دیده نمی شوند و آثارشان از زه آب شدید و تخریب برای ما مشخص می گردد. یکی از دلایل آویزان شدن هسته از پوسته، همین نوع ترک ها می باشد که گاهی در دره های تنگ، مسئله آویختگی را به وجود می آورند.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.