مصالح در معماری پایدار

-افزایش ساخت و سازهاي ساختمانی در شهرها با تخریب ساختمانهاي نه چندان قدیمی، توأم است.

-ساختمانهایی که اغلب آن ها با مصالح غیر بومی وجدید مانند آجر سفال، سنگ پلاك، گچ، سیمان، فولاد و شیشه ساخته شدهاند. این نوع مصالح بعد از تخریب به نخاله تبدیل شده و در حاشیه شهرها انباشته میشوند و باعث تخریب محیط زیست و به تبع آن آلودگی شهرها میگردند.

-در آینده نیز مصالح کاملاً صنعتی و شیمیایی از قبیل آلومینیوم، مواد پلاستیکی ، قیر ومصالح ترکیبی مثل آزبستها و ایرانیتها(که درساخت و سازهاي جدید به کار میروند) به این نخاله هاافزوده میشود. همچنین انرژی مصرفی برای تهیه مصالح جدید بسیار زیاد است.

-در مورد ساختمانها، طراحی پایدار به کارایی منابع، انرژي حداقل، انعطاف پذیري و عمر طولانی اشاره میکند. به نظر جونگ جین کیم سه اصل صرفه جویی در مصرف منابع، طراحی بر اساس چرخه حیات و طراحی انسانی مباحث معماري پایدار را شامل میشود.

-مصالح بومی یا به اصطلاح بوم آورد شامل مصالح موجود یا قابل تهیه در روستا یا شهر یا مصالح وارد شده به روستا یا شهر از فاصله اي کوتاه می شود اصطلاح بوم آورد به معنی مصالحی که متعلق به محل و بوم خودشان هستند. مقصود از مصالح بومی تأکید بر بوم آورد بودن مصالح و استفاده از تکنولوژي بومی در تولید و استحصال این مصالح است.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.