ایمنی در داربست بندی

-داربست های تکیه گاهی یا ساپورت شده ،  داربست هایی هستند که به جای آویزان شدن توسط کابل ها با زمین در تماس هستند.

-سقوط، ریزش داربست و برق گرفتگی بیشترین تلفات مربوط به داربست را تشکیل می دهند.

-ترکیبی از بازرسی منظم و آموزش مداوم کارگران می تواند تا حد زیادی به کاهش این خطرات کمک کند.

-ایمنی یک داربست به شدت به ساخت درست در وهله اول بستگی دارد.

-هنگامی که داربست ها از کار می افتند، به طرز فاجعه باری از کار می افتند و بسته به اینکه چه کسی روی آن یا اطراف آن قرار دارد، می تواند باعث صدمات جدی یا حتی مرگ شود.

-یک شخص ذی صلاح قادر است:

• خطرات موجود و قابل پیش بینی را شناسایی کند،
• شرایط کاری غیربهداشتی و خطرناک را شناسایی کند
• و صلاحیت حذف خطرات را دارد.

-هنگام نصب یا برچیدن داربست:

• یک "شخص ذی صلاح " امکان سنجی حفاظت از سقوط را تعیین می کند
• و کارفرما باید حداکثر حفاظت ممکن از سقوط را فراهم کند.

-نرده‌های محافظ از نرده بالایی، نرده های میانی و محافظ جهت جلوگیری از سقوط اجسام، مانند یک پاخور تشکیل شده‌اند

-ارتفاع نرده های بالایی باید بین 38 تا 45 اینچ باشد و نیروی 200 پوندی را تحمل کند.

-میدریل ( نرده محافظ میانی )  باید در وسط بین لبه بالایی و سطح سکو نصب شود و نیروی 150 پوندی را تحمل کند.

-هنگامی که نقطه تلاقی دو بادبند بین 20 تا 30 اینچ بالاتر از سکوی کار باشد، مهاربندی متقاطع به جای میدریل ( نرده محافظ میانی ) قابل قبول است.

-اگر یک سطح بتنی یا خاک فشرده خشک دارید ، نیازی به تخته های mudsill نیست. ولی شما همیشه به بیست پلیت نیاز دارید.

-هر سطح کاری به طور کامل باید تخته گذاری شود.

-تخته ها را رنگ نکنید ، زیرا عیوب را پنهان می کنند .

-شکاف بین تخته ها نباید بیش از 1 اینچ باشد.

-فاصله لبه جلویی تا سکوی کاری نباید بیشتر از 14 اینچ باشد ، مگر آن که از نرده های محافظ یا وسایل حفاظت فردی در برابر سقوط استفاده شود.

-زمانی که یک نفر روی داربست قرار دارد آن را حرکت ندهید.

-برای افزایش ارتفاع داربست از جعبه ها، بشکه ها یا یک نردبان در بالای داربست استفاده نکنید.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.