با توجه به اینکه در فونداسیونها از خاموت استفاده نمیشود، برای بستن آرماتورهای فوقانی از آرماتورهای پایه دار که به خَرَک معروف هستند استفاده میشود. ارتفاع، عرض پایه ها، عرض خَرَک و فاصله و قطر آنها بر اساس ابعاد فونداسیون و میزان میلگرد فوقانی که بایستی خَرَک تحمل کند تعیین میشود. در عین حال ابعاد و فاصله خَرَکها باید به گونهای انتخاب شود تا در زمان اجرای آرماتورها و یا در زمان بتن ریزی بتواند از محل خود خارج نشده و میزان پوشش بتن در تمام فونداسیون رعایت شود.
- نکات زیر در زمان اجرای خَرَک توصیه میشود:
۱- ارتفاع خَرَک به نحوی باشد که میزان پوشش بتن برای آرماتور بالایی رعایت گردد.
۲- ابعاد پاشنه خَرَک حداقل ۵۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود.
۳- فاصله حداکثر خَرَکها برابر 1/50 متر در نظر گرفته شود.
۴- شماره آرماتور خرک به عمق پی بستگی دارد. برای فونداسیونهای با عمق بیشتر از خَرَک با شماره بالاتر استفاده شود. در هر حالت شماره آرماتور خَرَک از ۱۴ کمتر نباشد.
۵- به طور مرسوم مقدار آرماتور لازم برای خَرَک در لیست ارماتورهای ارائه شده برای فونداسیون منظور نمیشود. میزان این آرماتور باید توسط پیمانکار محاسبه و به لیست آرماتورهای لازم برای خرید اضافه شود.
۶- عرض خَرَک به نحوی انتخاب شود تا تمام آرماتورهای فوقانی بتوانند روی آن قرار گیرند.
۷- الزاماَ تمام آرماتورهای طولی به خَرَک با سیم بسته شوند در غیر این صورت در زمان بتنریزی آرماتورها فاقد بست دچار خمشدگی شده و میزان پوشش رعایت نخواهد شد.
۸- در نواحی دارای آرماتور تقویت زیاد تعداد خَرَکها افزایش داده شود.
- مطالب مرتبط: