در این نوشته تعدادی از تعاریف شهرسازی در ساخت و ساز شهری همراه با بیان نکاتی پیرامون ” محل استقرار ساختمان در زمین ” و رمپ ، پله و پارکینگ بیان شده است که بسیار مناسب برای مهندسین ناظر و به خصوص مهندسین ناظر معماری می باشد .
- برخی تعاریف شهرسازی در ساخت و ساز شهری :
خیابان: گذرگاهی که عرض آن ها بیش از 12 متر باشد.
کوچه: گذرهایی که عرض آنها کمتر از 12 متر باشد.
کوچه اتومبیل رو: گذرهایی که عرض آنها 6 متر یا بیشتر باشد.
اراضی بایر: زمین هایی که سابقه عمران و احیا داشته ولی به تدریج به حالت موات برگشته است.
اراضی دایر: زمین هایی که آن را احیا و آباد کرده اند و در حال حاضر دایر و در حال بهره برداری مالک است.
اراضی موات: زمین هایی که سابقه عمران و احیا نداشته باشد.
بر: حدی از قطعه زمین (ملک) که مشرف به گذر باشد.
بر اصلاحی: حدی از قطعه زمین (ملک) که مشرف به گذر بوده دارای عرض اصلاحی و مستلزم عقب نشینی باشد.
کف: تراز سطح مبنای ارتفاع ساختمان نسبت به متوسط تراز تمام شده و پیاده روی گذرهای محیطی قطعه زمین یا ملک.
پیلوت: محلی که برای پارکینگ یا فضای بازی کودکان در طبقه همکف احداث میشود.
زیر زمین: هر طبقه که حداکثر ارتاع سقف آن از کف متوسط گذر 90سانتی متر باشدیا اینکه نصف ارتفاع آن پایین تر از سطح خیابان یا معبر مجاور باشد.
بالکن: پیش آمدگی ساختمان در طبقات که حداقل از یک طرف به فضای باز محدود شده باشد.
پخ: قاعده مثلث متساوی الساقینی که ساق های آن منتهی الیه دو ضلع از دو گذر متقاطع در محل تقاطع باشد و طول این قاعده توسط شهرداری مشخص شده یا بشود.
سطح اشغال: سطحی از قطعه زمین که بوسیله ساختمان اشغال شده باشد.
تراکم ساختمانی: نسبت سطح زیر بنای ساختمان (سطح ناخالص طبقات) هر پلاک تقسیم بر کل مساحت زمین همان پلاک.
- محل استقرار ساختمان در زمین :
- رمپ :
رمپ عبارت است از سطح شیبداری که دو اختلاف سطح را به یکدیگر مرتبط می سازد.
- پله :
- حداقل ابعاد و سطح الزامی فضاها :
- حداقل ارتفاع الزامی فضاها :
- کلیات پارکینگ :
- مشاعات در ساختمانهای مسکونی، اداری و تجاری :
