آب انداختن بتن در حقیقت نوعی جدایی در بتن است که در آن قسمتی از آب مخلوط به سطح بتن آمده و از دانهها جدا میشود. در حقیقت علت آن عدم توانایی ذرات جامد در نگهداشتن همه آب مخلوط بین خود و جلوگیری از ته نشین شدن آنها است.
در اثر آب انداختن بتن لایه بالای بتن بسیار پرآب شده و با ریختن لایه بعدی بتن برروی آن و محبوس شدن این آب اضافی، لایهای بسیار ضعیف و متخلخل و کم دوام از بتن بین هر دو لایه ایجاد میشود. در صورت مخلوط کردن مجدد این آب اضافی سطحی به هنگام پرداخت بتن، لایه سطحی کم مقاومتی در مقابل سایش ایجاد میشود. برای اجتناب از این مسأله میتوان عمل پرداخت بتن را با تبخیر آب رو زده به تأخیر انداخت. همچنین استفاده از تخته ماله نیز جهت تحریک کمتر سطح مناسب است. از طرف دیگر اگر سرعت تبخیر آب سطحی بتن بیش از سرعت آب انداختن آن باشد. ترکهای جمع شدگی پلاستیک بوجود خواهد آمد.
علاوه بر جمع شدن آب در سطح بتن، مقداری از آب بالا آمده نیز در زیر سنگدانههای درشت و یا زیر آرماتور محبوس شده و ناحیهای از چسبندگی بسیار ضعیف را ایجاد میکند. جنس آبی از خود فضاهای خالی بجای گذاشته و چون این فضاها در یک جهت قرار میگیرند. در نتیجه نفوذپذیری بتن در صفحه افقی افزایش مییابد. به هر حال در بتن تعداد حفرههای بتن بخصوص در دالهای نازک و روسازیهای خطر یخبندان بتن را تشدید میکند.
⚠️آب انداختن بتن لزوماً عملی زیانبار نیست.
?اگر این عمل درست نخورده بماند (و آب بخار شود) نسبت آب به سیمان مؤثر مخلوط پایین آمده و مقاومت افزایش مییابد.
اما در صورتی که آب بالا آمده به همراه خود مقدار قابل توجهی ذرات ریز سیمان را به بالای سطح بتن بیاورد. لایهای از شیره بتن روی سطح تشکیل میشود. این لایه در بالای دال یک سطح کاملاً متخلخل و کم مقاومت در مقابل سایش پدید میآورد. همچنین در بالای هر قسمت بتن ریزی شده این سطح ضعیف تشکیل میشود که چسبندگی آن با لایه بسیار بالا بسیار کم خواهد بود. به همین دلیل همواره باید شیره فوق با برس زدن و شستن از سطح بتن پاک شود.
مطالب مشابه:
پاورپوینت بتن ریزی در هوای سرد
پاورپوینت بتن ریزی در هوای گرم
پاورپوینت عمل آوری یا کیورینگ بتن