بهترین حالت قرارگیری ستونهای سازه ، حالتی است که این ستونها کاملا متقارن و روبروی هم قرار بگیرند ، ولی مواقعی پیش می آید که به لحاظ معماری، نمیتوان ستونها را دقیقا روبروی هم قرار داد و در این حالت تیرهای رابط بین ستونها ، دارای خروج از مرکزیت نسبت به ستون خواهند بود.
درحالتی که تیر نسبت به ستون دارای خروج از مرکزیت باشد ، باید دقت نمود که حداقل طول نشمین بال زیرین تیر بر روی تکیه گاه تامین شود ولی متاسفانه در اجرای تیرهای مورب شاهد آن هستیم که نحوه اجرای اتصال به گونه ایست که باعث عدم تامین طول جوش کافی و مناسب در این زمینه می شود :
-در اتصال ساده تیر به ستون با استفاده از نبشی نشیمن انعطاف پذیر و یا نشیمن تقویت شده با ورق لچکی ، حداقل طول نشیمن بال زیرین تیر بر روی تکیه گاه ، باید به صورت واضح در نقشه ها نشان داده شود .در اکثر پروژه ها ،به علت نامناسب بودن طول تیر، طول نشیمن بال زیرکم تر از حد مجاز است.
-در صورتی که تیر به صورت مورب بر روی تکیه گاه ساده و یا ورق زیرین انتقال دهنده لنگر در اتصال صلب ، قرار می گیرد، جزئیات لازم شامل شکل نشیمن ، زاویه برش ورق های زیر و رو در اتصال صلب و در محل وصل به ستون ، زاویه برش سر تیر جهت موازی شدن آن با لبه نشیمن در محل اتصال به ستون و غیره به منظور جلوگیری از عدم استقرار کامل بال زیرین تیر بر روی تکیه گاه، حتما˝در نقشه های اجرائی نشان داده شود .
- یک راه برای حل مشکل کمبود نشمین تیرهای مورب بر روی نبشی های تکیه گاه ، استفاده از شکل نشیمن به صورت ذوزنقه طبق جزئیات زیر می باشد :
