مرکز علمی فائنو ولفسبورگ (Phaeno Science Center)

مرکز علمی فائنو  که در ولفسبورگ ، شهر کوچکی در مرکز آلمان، قرار دارد، توسط معمار معروف بریتانیایی-عراقی، زاها  حدید، ساخته شده است. ولفسبورگ  در دهه ۱۹۳۰ بنا شد تا کارگران کارخانه‌ای  را که بعدها فولکس  واگن نام گرفت، در خود جای دهد. موزه مرکز علمی فائنو ، به طور خاص به جذب کودکان و جوانان به جهان فیزیک، زیست شناسی  و شیمی تخصیص یافته است و بخشی از یک سری ساختمان‌های  فرهنگی است که از دهه ۵۰ میلادی به بعد ساخته شدند تا بتوانند به واسطه ایجاد همکاری و همبستگی شهری، این  شهر صنعتی را از برزخی که در آن گرفتار شده بود نجات دهند

هزینه پروژه مرکز علمی فائنو ، معادل ۷۹ میلیون یورو بود. لذا برای تامین این هزینه، طرح مشارکت عمومی و خصوصی برگزار گردید که در آن شهر ولفسبورگ  و برخی از شرکتهای بزرگ آن، نظیر فولکس  واگن و تولید کننده مشهور میکروفن های سن هایزر، مشارکت نمودند. هر ساله، مرکز علمی فائنو  حدود ۱۸۰ هزار بازدید کننده را به سوی خود جذب می‌کند  و با مساحتی  بالغ بر ۱۲ هزار متر مربع بزرگترین مرکز علمی آلمان به حساب می‌آید..

این سازه دارای ۲۵۰ نمایشگاه تعاملی است که در آنها، بازدیدکنندگان می توانند، علاوه بر مشاهده بسیاری از چیزهای جالب و سرگرم کننده، آسیب‌های  ناشی از  تصادف اتومبیل با بدن انسان  و یا نحوه تشکیل سونامی  را در مخازن غول پیکر، از نزدیک مشاهده و درک نمایند. در یکی از این مراکز تعاملی که “Cone One”  نام دارد، بازدیدکنندگان می‌توانند  به مطالعه مسیری که در چشم برای دیدن یک تصویر طی می‌شود  بپردازند و یا ببینید که جهان از طریق فیلترهای رنگی غول آسا  چگونه مشاهده می‌شود . این سازه در سال ۲۰۰۴ میلادی، جایزه پریتزکر را به دست آورد و در واقع می‌توان  آن را مخلوق عظیم معماری دانست که  بیشتر شهرت خود را مدیون طرح فوق‌العاده  معمار سازنده‌اش  است.

ساختمان مرکز علمی فائنو ، به لحظ حجمی از دو عنصر معماری تشکیل شده است، یک پیکر وسیع منتج شده از تراز افقی که در ۸ متری زمین معلق مانده و تکیه گاه‌های آن که شامل ۱۰ مخروط بتنی هستند که نه تنها وزن سازه را تحمل می‌کنند، بلکه در عین حال، به سوی بالا و به سمت سقف سازه ادامه دارند.

این سازه، پویایی محیط اطراف خود را در شکل بسط یافته ای به تصویر می‌کشد  که گویی از زمین جدا شده و دیوارهای آن، این توهم را ایجاد می‌ کنند که گویی ساختمان در حال حرکت است.

ورودی مرکزی در قسمت پایه ساختمان، چشم‌انداز  اریب مانند و واضحی  را به سوی طبقات مختلف سازه فراهم می‌کند .

 این فضای خالی برای برگزاری نمایشگاه‌هایی  در فضای باز قسمت اصلی ایجاد شده است.

دیگر حجم‌ها به ‌سان پیش آمدگی‌هایی هستند که در درون آن قرار گرفته اند و برای کارهای دیگر به خدمت گرفته می شوند. سازه تونل  مانند صیقلی و شفافی، به عنوان بخش تعمیم یافته پل فعلی، از میان ساختمان عبور می‌کند  که به راحتی می ‌توان فضای نمایشگاه ‌ها را از آن تماشا نمود.