سبک معماری اصفهان

وجود آثاری از دوران قبل از اسلام در اصفهان نشانگر آن است که معماری در این شهر قدمت بالایی دارد. در طول تاریخ موقعیت جغرافیایی و اقلیمی مناسب اصفهان عاملی برای انتخاب آن به عنوان  پایتخت سیاسی-اداری کشور بوده‌است.

 یکی از راه‌های مطالعه درباره تاریخ یک شهر، شناسایی معماری حاکم بر آن در دوره‌های مختلف است، به خصوص معماری اصفهان که یکی از سبک‌های مهم در بین انواع سبک‌های معماری ایرانی بشمار می‌رود.

در این مقاله  معماری اصفهان در دوران صفویه و بعد از ورود اسلام به ایران مورد بررسی قرار می گیرد.

-در میان همه‌ی ادوار تاریخی در ایران، از دوران صفویه به عنوان مهم‌ترین دوران معماری ایرانی یاد می‌شود. باید دانست تاریخچه شیوه و سبک معماری اصفهان به اندکی قبل از پیدایش سلسله صفویه برمی‌گردد. بعد از انتقال پایتخت به شهر اصفهان، این معماری اصفهان شکل رسمی‌تری به خود گرفت.

- مواردی از محورهای سبک معماری اصفهان :

• -طرح‌هایی مربع و یا مستطیل شکل
• -استفاده از قوس و گنبد و طاق
• -استفاده از خط‌های شکسته بیشتر در معماری اصفهان
• -رایج شدن ساخت گوشه‌های پخ در بناها

-معماری اصفهان از اواخر قرن نهم آغاز و تا اواخر قرن دوازدهم هجری ادامه پیدا کرد. این سبک در دوره‌های زند و افشار و اوایل قاجار نیز طرفداران خود را داشت و از سبک معماری اصفهان در ساخت بناها استفاده می‌شد.

-در این دوره با احساس نیاز فراوان به توسعه شهری، در معماری اصفهان ساخت مساجد در کنار کاخ‌ها آغاز شد و همچنین ساخت ابنیه دیگری مانند مدرسه، حمام و کاروانسرا نیز مورد توجه قرار گرفت. از جمله این بناها می‌توان به مسجد امام، مسجد شیخ لطف‌الله، کاخ عالی قاپو و… اشاره کرد. در ادامه مقاله به معرفی معماری این بناها پرداخته شده‌است. باید اشاره کرد بعد از معماری اصفهان عملا شیوه‌ معماری جدیدی به وجود نیامد. در نهایت این سبک در زمان آغامحمدخان قاجار به دلیل تاثیرپذیری از فرهنگ و معماری غرب، رو به انحطاط و زوال رفت.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.