نگرش اقلیمی

یک اقلیم گرای مطلق بین در واقع عینکی را بر چشمان خود قرار میدهد که با آن بر اساس خواسته های دانش اقلیمی محیط مصنوع را می بیند.

آنچه که برای یک اقلیم گرا در اولویت دید قرار می گیرد:

• شرایط ویژگیهای آب و هوایی
• تاثیر آن بر محیط طبیعی و ساخته های انسانی
• دیدن پاسخهای معماری که با این شرایط اقلیمی سازگاری دارد.

او در جستجوی ارتباط بین شرایط آب و هوایی و عناصر سازنده آن با اجزاء معماری خواهد بود. از هر جزء معماری مانند نوع ساختمایه یا مصالح ، سازه ، فضا ، رنگ ، بافت شهری و .... تفسیری اقلیمی خواهد داشت.

به دلایل چندی نگرش اقلیمی مورد توجه قرار گرفته است :

• تاثیر و نفوذ این نگرش در فرهنگ آموزش معماری ایران بخصوص در محیط های آزمایشگاهی
• وجه کاربردی آن که در دنیا به پیشرفتهای بزرگی نایل آمد اما متأسفانه در جامعه ما تأثیر بسزایی نداشته است.
• کاربرد آن به عنوان ابزاری برای خواندن معماری گذشته و بومی ایران

تعریف فضا از دیدگاه اقلیمی :

فضا از نگاه اقلیمی جایی است که مصرف کننده یا باشنده در آن می بایست آرامش نسبی اقلیمی داشته باشد.

انتقادات وارده شده به این روش :

• فضای معماری به یک حجم مشخص تقلیل می یابد.
• این حجم با خصوصیات کالبدی یا فیزیکی آن سنجیده میشود و تابعی از عناصر و عوامل آب و هوایی دما ، باد ، رطوبت و تابش خورشید است.
• خصوصیات کالبدی آن مانند اندازه ها ، طول ،عرض ، ارتفاع ، نسبت بین آنها فشردگی و یا حجیم بودن جهت گیری هندسی آن بوسیله سنجش و تحلیل عناصر آب و هوایی بدست می آیند.

گونه یا تیپ در نگاه اقلیمی :

 یک شی است که ویژگیهای مشترک معماری اقلیمی گروهی از بناها را در یک اقلیم مشابه دارا باشد.

بنابراین بودن در یک اقلیم مشابه و راه حل های معماری بکار رفته مشابه دو عامل مهم در تعریف گونه می باشند

• این پاورپوینت مربوط میشود به جزوه درسی استاد نرگس دهقان - سال تحصیلی 96-97