موزه سلیمان رابرت گوگنهایم نیویورک

-موزه گوگنهایم در منهتن در کرانه شمال شرقی مرکز شهر قرار دارد. این موزه که در ۱۹۳۷ میلادی افتتاح شد و به وسیله معمار بزرگ آمریکایی فرانک لوید رایت طراحی گردید.

-در سال ۱۹۴۳ فرانک لوید رایت، معمار شناخته شده آمریکایی، نامه ای را از مشاور سالومون رابرت گوگنهایم دریافت کرد که در آن از وی خواسته شده بود، ساختمانی جدید برای نمایش و نگهداری اثرهای هنری سالومون گوگنهایم طراحی کند.

- یکی از الزاماتی که سالومون گوگنهیام تعیین کرده بود، متفاوت بودن موزه گوگنهایم با دیگر موزه های جهان بود. با وجود این نیازها و الزامات، فرانک لوید رایت طراحی انجام داد که برترین و متفاوت ترین فضای ممکن برای دیدن نقاشی های زیبا را بوجود آورد. در آن هنگام وی بعنوان یکی از برجسته ترین معماران قرن ۲۰ شناخته شده بود ولی طراحی موزه گوگنهایم نیویورک، موفقیت بزرگ دیگری را در زندگی شغلی او بوجود آورد.

-بعد از گذشت ۱۵ سال و کشیدن بیش از هفتصد طرح جزئی و ۶ طرح کلی از ساختمان، سرانجام رایت به طراح نهایی موزه رسید و طرحی را به‌وجود آورد که امروز با نمای قوسی و رمپ داخلی مارپیچی‌اش در فهرست ۱۷ اثر ماندگار این معمار قرار گرفته است. رایت در طراحی گوگنهایم از فرمهای ارگانیک استفاده کرده است. یک فرم پیچشی که می‌چرخد و حرکت می‌کند، شبیه به  یک صدف یا حلزون.

-طراحی گوگنهایم تقلیدی از یک زیگورات وارونه است که رامپ مارپیچی آن دور یک حیات مرکزی شکل گرفته است. اصول پلاستیسیته و استمرار از اصول حاکم بر فرم‌های ارگانیک است و رایت توانسته است آن را به بهترین شکل در این بنا نشان دهد. بدین ترتیب فرانک لوید رایت با الهام گرفتن از بنای زیگورات و شکل های ارگانیک، طراحی خود را انجام داد.

-نمای خارجی موزه گوگنهایم یک استوانه سفید رنگ است که با بتن استحکام شده ساخته شده و بسوی آسمان تاب می خورد. بعلاوه منحنی های دراماتیک بنای موزه گوگنهایم در نمای خارجی، از نمای داخل جالب توجه تر به نظر می رسند.

-فضای داخلی آن، از سطوح شیبدار مارپیچ تشکیل شده است که توسط یک رمپ پیوسته در ۶ طبقه بالا پیچ خورده و بالا آمده است که طول آن بیش از ۴۰۰ متر می باشد و استفاده از این رمپ باعث شده است که طبقه ها با مرز مشخصی تفکیک نشوند و به درون یکدیگر امتداد یابند و  یک فضای داخلی خاص را به وجود آورده است.

-شاید اساسی‌ترین و گیراترین نقطه‌ی مجموعه، رمپ مارپیچ داخل آن است که آثار هنری در امتداد آن و روی دیوارها به نمایش در آمده‌اند. بنا به گفته‌ی شخص رایت این ویژگی بسیار جذاب‌تر از چرخه‌ی گردشی دیگر موزه‌ها است. چراکه مخاطبان می‌توانند با آسانسور به بالاترین نقطه برسند و به‌تدریج روی سطح شیب‌دار مارپیچی پایین بیایند و از موزه خارج شوند. (ایده‌ای که بعدها در موزه‌های مختلف اجرا شد مثل موزه مرسدس‌بنز اشتوتگارت)

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.