دوره معماری مدرن متاخر

-دوره معماری متأخر را می توان از بعد از جنگ جهانی دوم تا سال ۱۱۹۷۲ محسوب کرد. در طی این زمان بسیاری از معماران بزرگ دوران معماری مدرن اولیه و متعالی همچون رایت، لوکوربوزیه، گروپیوس و میس زنده بودند. آنها کماکان فعال بوده و نقش به سزایی در شکل گیری معماری آوانگارد داشتند.

-در این دوره سبک بین الملل فراگیرترین سبک معماری بود. ولی در کنار آن، سبک های جدید دیگری در حوزه معماری مدرن ظاهر شدند.

-میس ونده رو، معمار صاحب نام مدرن تا پایان عمر خود در سال ۱۹۹۹، بسیار فعال بود. میس را شاید بتوان تنها معمار مدرن محسوب کرد که ساختمان های مکعب شکل ساخته شده از شیشه و فولاد را همچنان به زیبایی تا پایان عمر خود طرح کرد. ساختمان سیگرم (۱۹۵۹- ۱۹۵۹) در نیویورک را می توان از جمله کامل ترین نوع این مکعب ها نام برد. این بنا که جزو آخرین کارهای میس محسوب می شود، یک برج مرتفع و بسیار زیباست که تنها با شیشه و فولاد پوشش شده است.

• سبک مینیمالیسم :

-سبک مینیمالیسم قرابت زیادی با سبک بین الملل دارد و به نوعی وجه کسر گرایی سبک بین الملل محسوب می شود. «واژه مینیمالیسم در هنر عمدتا برای توصیف سبکی به کار می رود که ویژگی آن بی پیرایگی فوق العاده، شکل بندی هندسی ساده و بهره گیری از مواد و مصالح صنعتی است» (بانی مسعود، ۱۳۸۹: ۳۰۷).

-در سبک مینیمالیسم، شعار میس، کمتر بیشتر است، ایده اصلی طرح است. در این سبک، تمام عناصر اضافی و نامرتبط با عملکرد و موضوع طرح حذف می شود. کسر گرایی تا آنجایی پیش می رود که کسر بیش از آن، باعث بهبود کیفی طرح نشود. به عبارتی، از ساده ترین و کمترین عناصر برای ایجاد بیشترین تأثیر استفاده می شود از غرفه آلمان در شهر بارسلون در سال ۱۹۲۹ را می توان به عنوان الگوی اولیه این سبک قلمداد کرد.

• بروتالیسم :

-واژه بروتالیسم از اصطلاح بتن خام گرفته شده که منظور نمایش بتن و سطح خشن آن است. در این سبک، بتن نمادی بارز دارد و در بسیاری از این ساختمانها سطح بتن به صورت نمایان ظاهر شده است. گاهی حتی بافت چوب که به عنوان قالب برای بتن استفاده شده نیز بر روی سطح بتن قابل رؤیت است. علاوه بر نمایش بتن در این سبک، اجسام و سازه ساختمان، خصوصا تیرها و ستون ها به صورت اغراق آمیز همانند یک قلعه مدرن نمایش داده می شود. سبک بروتالیسم از اوایل دهه ۱۹۵۰ تا نیمه دهه ۱۹۷۰ مطرح بود.

• سبک تندیس گرایی :

-لوکوربوزیه به عنوان استاد مسلم و نظریه پرداز اصلی معماری مدرن، در این دوره از عقاید دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ خود در معماری فاصله گرفت. او به جای تکیه بر یک معماری انتزاعی صرف و طراحی مکعب های مدرن، به سمت معماری بروتالیسم و هم زمان طراحی تندیس های احساس گرایانه گرایش پیدا کرد. این موضوع را می توان در کارهای دو دهه اواخر عمر او همچون کلیسای زیارتی نوتردام دونو(۱۹۵۰–۱۹۵۵) در شهر رونشان ۱۹ فرانسه و ساختمان های ساخته شده در چندیگار هند (۱۹۵۱-۱۹۹۶) و بالاخره مرکز هنری کارپنتر ( ۱۹۹۶ - ۱۹۹۱ ) در دانشگاه هاروارد امریکا ملاحظه کرد.نکته حائز اهمیت در مورد این ساختمانهای تندیس گونه ای است که همه آنها بلا استثنا با بتن احداث شده اند. در این بناها، بتن همچون خمیر مجسمه سازی، ماده ای بسیار مناسب برای پدید آوردن اجسام بدیع و نوظهور بود.

-معماری مدرن نقطه عطفی در تاریخ معماری غرب و یا به عبارت دیگر در تاریخ معماری جهان بود. زیرا برای اولین بار نگرش از سنت، تاریخ و گذشته به عنوان منبع الهام معماری تغییر جهت داد و آینده و پیشرفت به عنوان موضوع و هدف اصلی معماری مطرح شد. معماران و نظریه پردازان مدرن سعی کردند معماری را با علم، تکنولوژی و جهان در حال تحول همگون سازند.آنها ساختمان ها و شهرهایی را پیش بینی کرده بودند که پس از مدتی در غرب و سپس در سرتاسر جهان چهره واقعی به خود گرفت. آنها در ذهن خود آینده ای را تجسم کرده بودند که تا به امروز در حال شکل گیری و گسترش است.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.