ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭﻩ ﺑﺎ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﭘﺪﺍﻓﻨﺪ ﻏﻴﺮﻋﺎﻣﻞ

-پایگاه های چند منظوره مدیریت بحران به عنوان مکانهایی مناسب در مواقع بحرانی که همه ی وضعیت های طبیعی به هم خورده است، یکی از راهکارهای مناسب برای کم کردن میزان آسیب ها می باشد.  از بین کاربری های گوناگون جهت ایجاد پایگاه های چند منظوره مدیریت بحران، مساجد علاوه بر اینکه مکانی عبادی هستند در طول تاریخ نقش بسیار مهمی در ایجاد، پرورش و تقویت سرمایه های اجتماعی داشته و پایگاهی مردمی، سنگری مقاوم برای مبارزه علیه دشمن به شمار می آید.

-در این پژوهش با توجه به گستردگی شاخص های عمومی و لزوم رعایت شاخص های پدافند غیر عامل برای طراحی صحیح این مکان استراتژیک، سعی گردیده تا براساس گزینه های موجود طراحی به نحوی انجام شود ، که نقش مرکزیت مسجد در وحدت جامعه اسلامی حفظ و الزامات معماری اسلامی- ایرانی به طور همزمان در کنار ملاحظات دفاعی رعایت گردد.

-آنچه در این پروژه صورت پذیرفته است، تهیه و ارزیابی شاخص هایی جهت طراحی مساجد است که به عنوان پناهگاهی چندمنظوره مورد استفاده قرار می گیرند. به همین منظور و با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از ارائه کلیات تحقیق و اشاره ای به سوابق آن، شاخصهای تعیین شده برای طراحی، معرفی شده است :

• ۱) فرم
•  ۲) سازماندهی فضایی
•  ۳) دسترسی ها
•  ۴) ملاحظات شرایط ضروری
•  5) طراحی انعطاف پذیر
•  ۶) ارتباط با سطح زمین
•  ۷) ارتباط فضاهای داخلی
•  ۸) سطح زیربنا
•  ۹) طراحی ارگونومی

-طراحی مساجد باید به نحوی صورت پذیرد که محوریت و مرکزیت مساجد از نظر کالبدی و ساختاری و نیز از لحاظ مذهبی و معنوی، رعایت گردد. رعایت همزمان الزامات معماری اسلامی- ایرانی در کنار ملاحظات دفاعی به نحوی که رعایت برخی از اصول اساسی پدافند غیرعامل (استتار و اختفا) باید با ظرافت معمارانه ای به کار برده شود که به الزامات شهرسازی و معماری اسلامی- ایرانی لطمه ای وارد نیاید.

-براساس نتایج حاصله سه معیار ملاحظات شرایط ضروری، ارتباط با سطح زمین و طراحی ارگونومی به ترتیب، مهم ترین عوامل و سه معیار ارتباط بین فضاهای داخلی مسجد، فرم و دسترسیها به ترتیب، کم اهمیت ترین عوامل تشخیص داده شده است.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.

• منبع تهیه این پاورپوینت : فایلی نوشته شده توسط مهندسین خانم محیا قوچانی ، دکتر محمد ناجی و اقای مجتبی دربانیان