کوه خواجه در سیستان

-کوه خواجه که تنها عارضه طبيعى مرتفع درقسمت سيستان به شمار مى‌رود، گدازه بازالتى ذوزنقه‌اى شکل به ارتفاع ۶۰۹ متر از سطح دريا و قطر ۲ الى ۵/۲ کيلومتر است.

-اين کوه در ۱۷ کيلومترى جنوب غربى زابل و ميانه درياچه هامون قد برافراشته است. آثار باقى مانده مربوط به دوره‌هاى اشکانى ساسانى و اوايل دوره اسلامي، همانند کاخ، آتشکده، زيارتگاه خواجه مهدى و قبرستان دوره اسلامى در اين مجموعه مشاهده مى‌شود.

-اين مجموعه در سال ۱۹۱۶ توسط اورل اشتين شناسايى شد. هرتسفلد در سال‌هاى ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۵ م در آنجا اندکى حفارى نمود. سپس در ۱۹۷۵ ميلادى هيئت ايتاليايى ايزمئو روى آن کارها مرمتى انجام داده و پس از آن هيئت‌هاى علمى باستان‌شناسى سازمان ميراث فرهنگى کشور در سال‌هاى ۱۳۷۲-۱۳۷۰ به بررسى روى آثار و نقشه‌بردارى مربوطه پرداخته‌اند و بخشى از حياط مرکزى کاخ را مرمت نموده‌اند

-خرابه‌هاى سرآشيبى جنوبى را مى‌توان يک قلعه بزرگ يا شهر کوچک ناميد.

-مسلمانان  به دلیل وجود زیارتگاه ها و قبور اسلامی بخصوص مقبرۀ خواجه مهدی احترام خاصی برای این کوه قائل می باشند.

-وجود کهن دژ پارتی(قلعۀ کافران) متعلق به دورۀ اشکانی،قلعه چهل دختران و کک کهزاد(کوشک کوهزاد) متعلق به دوره ساسانی و نیز بناهای ساخته شده در دوران اسلامی مثل: زیارتگاه خواجه(دوره صفوی)،زیارتگاه پیر گندم بریان(قرون اولیه اسلامی)،خانه شیطان(دوره صفوی)،آرامگاه آسیابان(اواخر دوره صفوی)،زیارتگاه چلیپایی(دوره قاجاریه)،مقابر اسلامی و آب انبار های موجود در این کوه، از جمله خصوصیات این کوه است.