-شیوه اصفهانی آخرین شیوه معماری ایران است. معماری بومی آذربایجان پدید آورنده سه شیوه معماری پارسي، آذري و اصفهاني است و بنابراين جايگاه ارزنده اي در معماري ايراني در قبل و بعد از اسلام دارد.
-پس خاستگاه این شیوه، شهر اصفهان نبوده ولی در آنجا رشد کرده و بهترین ساختمان های آن در این شهر ساخته شده اند.
-شيوه ي معماري اصفهاني از نظر دوره بندي تاريخي عبارت است از معماري دوران صفوي، افشاري، زنديه و قاجاري.
-این شیوه کمی پیش از روی کار آمدن صفویان از زمان قره قویونلوها آغاز شده و در پایان روزگارمحمد شاه قاجار، دوره نخست آن به پایان می رسد.
-دوره دوم آن، زمان پسرفت (انحطاط) این شیوه است، که در واقع از زمان افشاریان آغاز شد و در زمان زندیان دنبال شد. ولی پسرفت کامل از زمان محمد شاه آغاز شد و در دگرگونی های معماری تهران و شهرهای نزدیک به آن آشکار شد. البته در گوشه و کنار ایران، در شهرهایی که به دور از این روند بودند، ساختمان های ارزشمندی ساخته شده به ویژه خانه های زیبایی که زمان قاجاریان ساخته شده است.
- از آن پس دیگر شیوه ای جانشین شیوه اصفهانی نشد و با اینکه تلاش شد این رشته پیوسته در معماری ایران پاره نشود، اما دیگر معماری آن سیر و روند تکاملی پیشین را پی نگرفت.
- ویژگی های این شیوه چنین بررسی می شود :
۱ - ساده شدن طرحها که در بیشتر ساختمان ها، فضاها یا چهارپهلو (مربع) هستند یا مستطیل.
۲- در شیوه آذری با بکارگیری یک هندسه قوی، طرحهای پیچیده ای ساخته شدند اما در شیوه اصفهانی، هندسه ساده و شکل ها و خط های شکسته بیشتر بکار رفت.
۳- در تهرنگ ساختمانها نخیر و نهاز (پیش آمدگی و پس رفتگی) کمتر شد،ولی از این شیوه به بعد ساخت گوشه های پخ در ساختمان رایج تر شد.
۴- همچنین پیمون بندی و بهره گیری از اندام ها و اندازه های یکسان در ساختمان دنبال شد.
۵- سادگی طرح در بناها هم آشکار بود.
6- به دليل سرعت بيش از حد ساخت و ساز كيفيت اجرايي بناها به شدت پائين آمد.
7-معماران ايراني در اين دوره معضل و مشكل نشست بناها را رفع نمودند. در اين روش همانند شيوه ي آذري زبره و نماي بنا با هم بالا مي آمدند و با همديگر هشت و گير مي شدند.
8-كاربرد انواع تاقها و گنبدها
9-استفاده از آجر تراش و آجر آبساب
10-استفاده زياد از انواع تزئينات به خصوص كاشي خشتي هفت رنگ
برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت 110 اسلایدی قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.