مسجد شیخ لطف الله

مسجد شیخ لطف‌الله واقع در اصفهان _ میدان نقش جهان ، یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین میدان‌های شهری ایران قرار دارد.

مسجد در ضلع شرقی میدان نقش جهان و نزدیک‌ترین نقطه به عالی‌قاپو واقع است.

مسجد در راستای محور شمالی-جنوبی میدان قرار دارد و ارتباط مستقیم با دیگر بناهای اطراف آن، به‌ویژه مسجد امام (مسجد جامع عباسی) و بازار قیصریه دارد.

مسجد شیخ لطف‌الله در دوران صفوی ساخته شد و جزء مهم‌ترین آثار معماری این دوره است.

این مسجد برای شیخ لطف‌الله میسی عاملی، عالم برجسته شیعه، که به دربار شاه عباس اول دعوت شده بود، ساخته شد.

هدف از ساخت مسجد، ایجاد محلی برای عبادت این عالم در قلب پایتخت صفوی بود.

• دسترسی ها :

میدان نقش جهان به‌گونه‌ای طراحی شده است که تمامی بناهای اطراف آن به‌راحتی قابل دسترسی هستند. به همین دلیل، بازدیدکنندگان می‌توانند به راحتی از مسجد شیخ لطف‌الله به سایر بناهای اطراف مانند مسجد امام، عالی‌قاپو، و بازار قیصریه دسترسی پیدا کنند.

میدان نقش جهان به‌صورت یکپارچه با پیاده‌روهایی به‌هم پیوسته است که باعث راحتی دسترسی به تمامی نقاط اطراف مسجد می‌شود.

از خیابان‌های اصلی و اطراف میدان نقش جهان، به راحتی می‌توان به این مسجد دسترسی پیدا کرد.

گنبد مسجد شیخ لطف الله:

• رنگ نخودی ملایم که در نور روز با آسمان هماهنگی داره
• ارتفاع کمتر نسبت به گنبدهای معمول مساجد (حدود ۱۲ متر)
• کاشی‌کاری با طرح‌های اسلیمی و رنگ‌های آبی، فیروزه‌ای و زرد
• تغییر رنگ گنبد با زاویه نور خورشید در طول روز
• گنبد مسجد بدون مناره است که تمایز زیادی با دیگر مساجد دوران صفوی دارد

ورودی مسجد شیخ لطف الله :

• زاویه ۴۵ درجه‌ای نسبت به میدان برای جهت‌گیری به قبله
• سردر بلند با کاشی‌کاری معرق و مقرنس‌های ظریف
• ایجاد حس کنجکاوی و دعوت‌کنندگی برای ورود
• هماهنگی بصری با خطوط افقی میدان

فضای داخلی مسجد شیخ لطف الله :

• نورپردازی طبیعی از پنجره‌های مشبک زیر گنبد
• بازی نور و سایه روی کاشی‌کاری‌های دیوارها و محراب
• انعکاس نور در رنگ‌های آبی و طلایی، حس آرامش و معنویت
• دید محدود به بیرون برای تمرکز روی فضای داخلی.
• نمای داخلی مسجد و نقوش کاشی‌کاری‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده که در هر نقطه از فضای داخلی، ترکیب رنگ‌ها و نور تغییر می‌کند

مرمت‌های اولیه: سال ۱۳۱۵ شمسی:

• پیشنهاد دهنده: آرتور اپهام پوپ (ایران‌شناس آمریکایی)
• تمرکز: ترمیم گنبد و سردر ورودی
• دلیل: فرسودگی کاشی‌ها و آسیب‌های ناشی از عوامل جوی
• روش: استفاده از تکنیک‌های سنتی با نظارت کارشناسان
• نتیجه: حفظ ظاهر تاریخی و جلوگیری از تخریب بیشتر

مرمت‌های بعدی: دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ شمسی:

• انجام تعمیرات جزئی توسط سازمان میراث فرهنگی
• تمرکز: تثبیت کاشی‌کاری‌ها و رفع نشتی گنبد

مرمت پس از انقلاب (دهه ۱۳۶۰):

• بازسازی بخش‌هایی از محراب و دیوارهای داخلی
• هدف: آماده‌سازی برای بازدید گردشگران