مترو

-مترو سامانه‌ای است برای جابجایی حجم انبوهی از مسافران درون‌شهری، با قدمتی بیش از ۱۵۰ سال، طبق استانداردهای جهانی، ظرفیت این نوع سامانه، ۱۲ تا ۴۰ هزار مسافر در ساعت می‌باشد.

-این سامانه به‌ صورت کاملاً حفاظت شده و در بافت درون‌شهری عموماً زیرزمینی و در بافت بین شهری یا حومه ای به‌صورت هم سطح به جابجایی مسافر می‌پردازد. این سامانه خود کشش برقی از طریق ریل سوم یا شبکهٔ بالاسری تغذیه می‌شود.

-نخستین مترو جهان در سال ۱۸۶۳ میلادی در شهر لندن آغاز به کار کرد. شهرهای پاریس، بوداپست و گلاسگو پس از آن به سیستم مترو مجهز شدند. استفاده از فناوری مترو در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی به سرعت در شهرهای بزرگ اروپا و آمریکا گسترش پیدا کرد.

-در حال حاضر ۱۶۰ شهر جهان دارای سیستم مترو هستند و در ۲۵ شهر دیگر مترو در دست احداث است. شهرهای توکیو، مسکو و سئول دارای پر استفاده‌ترین متروهای جهان هستند.

-طراحی خطوط مترو و جانمایی ایستگاه‌های آن بر مبنای طرح جامع شهرسازی تهران و مراکز جمعیتی و مسافر پذیر انجام شده‌است. بر این مبنا ایستگاه‌های مترو و طول سکوی آن‌ها نیز طراحی‌های متفاوتی دارند. در واقع در خطوط ۳ و ۴ مترو، طول سکوی ایستگاه‌ها از سایر خطوط بلندتر بوده و در خط انشعابی فرودگاه مهرآباد شاهد کوتاه‌ترین طول سکو می‌باشیم. (در سایر خطوط ۱۴۰ متر، در خطوط ۳ و ۴ مترو، ۱۵۸ متر و در خط انشعابی فرودگاه مهرآباد ۸۰ متر) و به همین علت در دو خط ۳ و ۴ امکان استفاده از قطارهای ۸ واگنه نیز وجود دارد. اما در حال حاضر از همان قطارهای ۷ واگنه خطوط ۱ و ۲ در خط ۴ استفاده می‌شود. همچنین در خط انشعابی فرودگاه مهر آباد با توجه به طول سکوها از قطارهای ۴ واگنی استفاده می‌شود.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.