معرفی سازه های فضاکار space frame

به سازه ای که اصولا رفتار سه بعدی داشته باشد ، به طوریکه به هیچ ترتیبی نتوان رفتار کلی آن را با استفاده از یک یا چند مجموعه مستقل دوبعدی تقریب زد ، سازه فضاکار نامیده می شود . با ما همراه باشید.

با این تعریف طیف وسیعی از سازه ها یعنی حتی برخی از قوس ها و گنبدهای آجری گذشته نیز جزو سازه های فضاکار محسوب می شوند ، اما در اینجا منظور سازه های سه بعدی خاص هستند که معمولا دارای اعضای مستقیم با اتصالات صلب یا مفصلی می باشند.

کلاً هر خرپایی که در تمام جهات پراکنده بشه بهش میگند سازه فضاکار یا همون Space Frame .فقط نکته مهم قضیه توی هندسه این خرپاها هستش که تا حدود ۹۹% کاملاً منظم هستند و از هندسه چندوجهی های افلاطونی طرح گیری میشند .

دردهه های اخیراستفاده ازاین سازه هابسیارمعمول شده واکثرا سازه فضاکار برای پوشش دهانه های بزرگ مانند ژیمناسیومها،استادیومها،سالنهای تئاتر غیره،بکارگرفته میشوند.
ساختمان های فضاکار،سازه های هستند که سقف و دیوارهای جانبی آنها را شبکه ها تشکیل می دهند.

اگر ساختمان های فضاکار را با ساختمان های معمول مقایسه کنیم،خواهیم دید که شبکه های به کار رفته در دیوارها،نقش ستون های یک ساختمان معمولی را بازی کرده و بارهای قائم و همچنین بارهای جانبی ناشی از باد و زلزله را به پی منتقل می نمایند.شبکه دو لایه تشکیل دهنده سقف ساختمان های فضاکار نیز عملکرد همانند سقف صلب در ساختمان های معمولی را داشته و نیروی ناشی از بارهای جانبی باد وزلزله را به نسبت سختی بین دیوارهای باربر تقسیم می کند.طراحی تمامی اعضا و اتصالات این سازه ها به دلیل عدم وجود آیین نامه ای بخصوص برای این سازه ها همانند سایر ساختمان های معمول،براساس مراجع معتبر و آیین نامه های رایج طراحی ،AISC یا آیین نامه فولاد ایران و آیین نامه 2800 انجام می گیرد.

استفاده همچنین سازه های فضاکار رفتار بسیارخوبی در برابر بارهای جانبی از خود نشان می دهند،بطوریکه تغییر مکان جانبی ناشی از این بارها در این سازه ها نسب به سیستم قاب ساختمانی ساده و سیستم قاب خمشی کمتر می باشد و به دلیل تعدد اعضای سازه ای ،نیروهای داخلی اعضا تحت تاثیر بارهای جانبی تغییرات بسیار اندکی از خود نشان می دهند.