به عنوان یک پروژه‌ی غیرانتفاعی مهم، هدف از ساخت این مدرسه، تنها کمک به پیشروی منطقه‌ی شهری و تقسیم جمعیت از بخش قدیمی شهر به بخش جدید آن نبود، بلکه ترویج و توسعه‌ی حومه پاک شهر نیز در آن نقش اساسی ایفا کرده است.

با هدف پر کردن شکاف آموزشی بین مرکز شهر و حومه‌ی آن، این مدرسه در نظر داشت امکانات آموزشی با کیفیت بالایی را برای ساکنان اطراف شهر فراهم کند.

بنابراین محتوای آموزشی می‌بایست با متد روز برابری کند. برای نیل به این هدف باید محیط باز و پایدارتری فراهم می‌شد.

در اکتبر ۲۰۱۵، دبیرستان هویلونگان پس از پنج سال طراحی، واقع در شهر هویلونگان منطقه‌ی چانگ پینگ، بعد از جاده‌ی کمربندی شمال پکن، پلاک ۱۶۱ ساخته شد. زمین این مدرسه واقع در یک منطقه‌ی مسکونی مناسب، احاطه‌شده با ساختمان‌های بلند می‌باشد.

که این مکان را شبیه به یک جزیره‌ی جدا افتاده کرده است. با توجه به این موضوع فضای مدرسه باید به اندازه‌ی کافی جذاب باشد تا بتوان با فشار ناشی از محیط پر تراکم  مقابله کرده و همچنین به تناسب باز باشد تا محدودیت تک منظوره‌ای حومه‌ی شهر را بشکند.

فضای عمومی این محل با فضای عمومی نظیر ۴۰۰ متر زمین بازی در غرب به همراه ساختمان آموزشی در شرق محدود  می‌شود. نمونه‌ی اولیه این فضا از یک حیاط سنتی محصور استخراج شده که در آن می‌توان درون‌گرایی قدرتمندی را در ارتباط با فضای بیرون شهر و به‌صورت همزمان با فضای درونی تعامل احساس کرد.

نقشه کلی محوطه‌ی بیرونی با قسمت‌های مختلفی چون تئاتر در فضای باز، باغات سبز، سکوهای بزرگ با راهروهای مشترک ترکیب شده است. وجود این عناصر در کنار هم فضای پویایی را در این مدرسه تشکیل می‌دهد. این موضوع نه تنها سطح فضای آموزشی را بالا می‌برد، بلکه موجب تشویق تعاملات چند حسی در میان فعالیت‌های مختلف، بین مردم و محیط زیست است.

محوطه‌ی بیرونی محوطه‌ی بیرونی راهروی داخل اصول اساسی عملکرد این سازمان ایجاد ترتیبی برای انجام فعالیت‌های عمومی در محوطه حیاط است. سالن تربیت بدنی، سالن اجتماعات، کتابخانه، کلاس‌های مشترک و غذاخوری در قسمت‌های پایینی قرار دارد که بخشی از سیستم فضای باز محسوب می‌شود که در آن فعالیت‌های مختلف صورت می‌پذیرد و ترویج داده می‌شود.

پله‌های ورودی از طرف دیگر، در برنامه‌های جدی‌تر مثل کلاس درس، آزمایشگاه و مدیریت در قسمت‌های بالاتر قرار گرفته‌اند که به‌کل محوطه حیاط مشرف می‌باشد.

تاثیر متقابل شهر و فضای آموزشی به‌جای قطع ارتباط کامل با محیط اطراف، روش مثبتی در جهت مواجهه با فشار انتخاب شده است که این امر سبب ارتباط چند جانبه به میزان مناسب می‌شود. فضای دانشگاه و شهر راه‌های ارتباطی دو راه ارتباطی ویژه بین شهر و مدرسه وجود دارد. سیستم آموزشی مذکور چندین ارتباط بصری و محیطی بین مدرسه و محیط خارج از شهر فراهم می کند. و با حفظ شرایط هریک، روی یکدیگر تاثیر می گذارند.

با توجه به شرایط دولت در ساخت این محیط در استفاده از مصالح گران‌قیمت و در عین حال بی‌کیفیت مانند آجر و روکش سنگ اجتناب شده است. در نتیجه تصمیم بر این شد که از مواد ساده، طبیعی و با دوام مثل چوب و رنگ‌آمیزی استفاده شود.

سالن ورزشی راهرو استخر در پاسخ به بافت پر فشار منطقه، از رنگ قرمز قهوه‌ای و برای تشخیص مکان عمومی از قسمت‌های پایین‌تر از رنگ سفید استفاده شده است. در داخل ساختمان‌ها از عناصر رنگی براق جهت راهنمای واحدهای مختلف استفاده شده است. در این محیط سعی شده برای هر فضا با ویژگی خاص، نماد سازی صورت گیرد و یادآور قدرت جوانی باشد.

استفاده‌ی مفید از زیر زمین برای رفع محدودیت فضای آموزشی بسیار ضروری است. همچنین برآورده کردن نور کافی در محیط زیرزمین چالش بر انگیز می‌باشد. تأمین نور طبیعی از طریق حیاط برای این محیط تاریک و از طریق پنجره‌های تعبیه‌شده بهترین راه حل می‌باشد.

نور کافی یک عنصر بسیار مهم در این طرح است و پلی میان زیر زمین و حیاط مدرسه ایجاد می‌کند.

نمای مدرن راهرو استخر طراح: موسسه طراحی معماری شعبه ۶ موقعیت مکانی: شهر هویلونگان ، منطقه ی چانگ پینگ تیم طراحی: شی هاو، چویی شانگ ، وانگ لینگ تن، وانگ لینگ تن ، وانگ لو، یانگ فان، لی نان، ژانگ جین، وانگ فنگ مساحت: ۵۳۰۵۰ متر مربع
سال پروژه: ۲۰۱۵