انواع اتصالات در سازه فولادی

جهت وصل کردن یک یا چند قطعه در ساختمانهای فولادی نیاز به یک قطعه رابطی می باشد که دو قطعه بتوانند توسط جوش به هم متصل شوند که این قطعه رابط همان انواع اتصالات است .با ما همراه باشید.

1- اتصال ساده ( مفصلی ) : اتصال مفصلی یا ساده اتصالی است که تنها برای تحمل بار قائم طراحی می شود و در محل اتصال هیچگونه لنگری وجود ندارد. ( درصد گیرداری کمتر از 20 درصد است و نیروها از نوع برشی می باشند)

انواع اتصال ساده عبارتند از :

1-1 – اتصال نبشی جان ——» اتصال ساده و اجرای معمول که تیر فرعی و یا اصلی را به ستون به وسیله جوش و یا پیچ متصل می سازند .در این نوع اتصال ورقها به جان جوش می شوند میزان فاصله بادخور را به میزان 12 تا 15 میلیمتر به عنوان امکان دوران در انتهای عضو و مسائل اجرایی ایجاد می نمائیم .
2-1- اتصال با نبشی نشیمنی ( تقویت نشده ) ——» این نوع اتصال از طریق نبشی هایی که به عنوان نشستگاهی انعطاف پذیر برای تیر ایجاد می کند ساخته می شود و عموماً نبشی فوقانی که به عنوان نبشی پایدار می باشد فقط جنبه اجرایی دارد و طراحی خاصی نخواهد داشت . در صورتی که از اتصالات ( نبشی ها ) قطور ویا ضخیمی استفاده شود میزان انعطاف کاهش یافته و در نتیجه میزان گیرداری افزایش می یابد .

1-3- اتصال با نبشی نشیمنی ( تقویت شده ) ——» در صورتی که میزان نیروها بزرگ باشد و اتصال بند 2 کفایت نکند مجبور هستیم از روش تقویت اتصالات بند 2 استفاده نمائیم به این منظور از ورقهای تقویتی در زیر نشیمن که به عنوان تکیه گاه مقاومتر در برابر واکنش های تکیه گاهی می باشد . استفاده می نمائیم .

2- اتصال نیم گیردار ( نیم صلب ) : در صورتی که لنگر ایجاد شده در اتصال بین 20 تا 90 درصد باشد ( بین اتصال مفصلی و گیردار ) اتصال نیم صلب فراهم می شود که عموماً اجرای و عمویت کمتری را در بر دارد .

3- اتصال گیردار ( صلب ) : اتصالی است که علاوه بر تحمل نیروی برشی حاصل از بار قائم، توانایی تحمل لنگر حاصل از بارهای جانبی (زلزله یا باد) و قائم را نیز دارد. در این نوع اتصال امکان دوران وجود ندارد و در صورت ایجاد تغییر شکل زاویه بین تیر و ستون بدون تغییر می ماند . لنگر گیرداری در این نوع اتصال بیش از 90 درصد است و به کمک ورقهای تحتانی و فوقانی تحمل می شود . در نتیجه نبشی جان و نشیمنها فقط تحمل برش را برعهده دارند .

انواع اتصال صلب عبارتند از :

1-3- اتصال بال تیر به بال ستون به صورت مستقیم

2-3- اتصال با ورق فوقانی و تحتانی : لنگر خمشی وارده از طریق ورقها به ستون منقل می شود . ورق تحتانی که تحمل تنش فشاری را بر عهده دارد عریضتر از بال تیر است تااز ایجاد جوش سربالا جلوگیری شود .
ورق فوقانی که تحمل تنش کششی را برعهده دارد به صورت ضخامت متغییر اصطلاحاً کله گاوی ایجاد می شود . همانند تصویر زیر

3-3- اتصال فلنجی : در این نوع اتصال ابتدا بال و جان تیر با یک ورق به وسیله جوش به هم متصل نموده سپس به توسط پیچ این ورق به بال ستون اتصال پیدا می کند . این نوع اتصال مقاوت بسیار بالایی در برابر بار زلزله دارد و شکل پذیری مناسبی را در بر دارد ولی نیاز به نیروی متخصص و هزینه اجرایی بالایی را در بر دارد .

* در این اتصال دو قطعه توسط فلنج به همدیگر متصل می شوند منظور از فلنج پلیتی است که سوراخ کاری شده و ارتفاع ان از ارتفاع تیر بیشتر است .
دو نوع اتصال فلنجی تیر به ستون با نام های چهارپیچه و هشت پیچه وجود دارد.اتصال چهارپیچه برای مقادیر کم لنگر و اتصال هشت پیچه برای مقادیر بزرگ لنگر خمشی مورد استفاده قرار می گیرد.