الگوهای معماری ایرانی

درنمونه هایی از خانه های ایرانی ،دستگاه سرپوشیده گاه از طریق استقرار یک حوض در زیر گنبدخانه،ویژگی هایی را چون خنکی،رطوبت و انعکاس تصاویری متنوع ایجاد می کند. در این حالت مجموعه این فضاها را حوضخانه می نامند. در اینجا،حوض در معماری ایران شیوه ای انعطاف پذیر جهت استقرار آب در درون فضاهای مختلف است.

پژوهش ها سه نمونه حضور آب در بالاخانه ، در سطح حیاط وزیرزمین را نشان می دهد.

نوع دیگرفضاهای سرپوشیده،پیشخوان وپیش ورودی اتاق ها وتالارهاست.نام این فضا در مناطق مرکزی و جنوبی ایران با تلفظ های مختلف «کلیاس» و «کریاس»است.کریاس فضایی است سرپوشیده که به حیاط و فضای باز بیرون اشراف دارد.

مکان استقرار این فضا نیز در مناطق مختلف کشور گاه در پایین خانه و گاه در بالاخانه می باشد.

سر در ورودی خانه های تاریخی، یک فضای اتصالی- انتقالی هستند که معبر را به درون خانه متصل می کنند. دیوار خانه به نحوی، دو طرف در ورودی را در بر می گیرد که فرد در حال انتظار، می تواند از جریان تردد اصلی درون کوچه کناره گیرد،سایه مختصری ایجاد شود و باران و برف در ورودی برسر مراجعه کنندگان فرو نیاید.الگوی درگاه این چنین شکل می گیرد.

به علاوه در قسمت فرورفتگی،دو سکو قرار دارد که در اکثر مناطق ایران به آنها پیرنشین می گویند.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر"را ملاحظه بفرمائید.