پل طبیعت

-پل طبیعت، پل عابر پیاده ای است که بر روی بزرگراه مدرس در منطقه عباس آباد احداث شده و بزرگترین پل غیرخودرویی کشور محسوب می شود. پل طبیعت جهت ایجاد ارتباط و انتقال عابرین پیاده بین دو پارکی که توسط بزرگراه مدرس از هم جدا شده اند، طراحی شده است.

-این پل، پارک طالقانی در شرق و پارک آب و آتش در غرب بزرگراه را به هم متصل می کند.این پل با دو عملکرد گذر کالسکه و دوچرخه در یک طبقه و گذر پیاده در طبقه دیگر و ایجاد اتصال‌ بین دو پارک موازی بزرگراه مدرس بنا شد.

-هدف از طراحی این پل، تنها مسیری برای عبور نبود، بلکه فضایی برای ماندن و مکث طراحی شده است؛به لحاظ سازه ای، پل به صورت یک خرپای سه بعدی با فرمی پویا در دو سطح به هم  پیوسته طراحی و ساخته شده است. این خرپا بر روی سه ستون با فرمی شبیه درخت قرار دارد.

-طراحی پل طبیعت به گونه ای است که مخاطبان آن نه تنها برای عبوراز پارک طالقانی به پارک آب و آتش و یا برعکس از پل    گذر کنند، بلکه مکانی است که   بیش از نیمی از مخاطبان تنها   برای ماندن و گذراندن  اوقات فراغت خود در آنجا حضور پیدا می کنند.

-سازه عظیم فولادی، که در طرح پروژه وجود دارد و بر خلاف نام آن، چنان تناسبی با طبیعت     ندارد. اگر چه سعی شده با طراحی ساختار متخلخل، یادآور تنه و شاخه های درخت باشد و قدری آن را به طبیعت نزدیک کند، ولی به نظر می رسد اگر پویایی، فرم همساز با طبیعت –همانطور که در ساختار داخلی پروژه وجود دارد – در طراحی سازه و نمای بیرونی پروژه نیز وجود می داشت، بر موفقیت  طرح می افزود.

-این کار از طریق استفاده از سازه های کششی امکانپذیر بود به طوری که ظاهر پل، بسیار سخت، محکم و با اقتدار فرو رفته در زمین القاء نمی شد. با این حال، این توجیه وجود دارد که هیبت غول پیکر پل بر فراز بزرگراه، بیانگر غرور و سلطه انسان بر فراز اتوبان است. از طرفی  ممکن بود که پویایی داخلی پل در نمای بیرونی آن بیشتر نمایش داده شود. با همه این تفاسیر از   دید خارجی پروژه، می توان گفت با اینکه در اصل پروژه با احترام به پیاده طراحی شده، اما باز هم انسان مغلوب آهن و فولاد شده است.

-در طراحی فضاهای داخلی ، از هر سه محور هندسی برای طراحی بهره گرفته شده و منظر سه بعدی جایگزین مسیر خطی شده است. این لایه لایه بودن و حرکتهای نرم در سه بعد باعث می شود عابر به غیر از حرکت رو به جلو و به طرف پارک مقابل در لایه های مختلف پل حرکت و قدری در آن توقف کند. این اتفاق نیز به ماهیت «مقصد» و «معبر»  بودن پل به جای تنها «معبر بودن» آن کمک می کند. علاوه بر این، فرمهای نرم و لایه لایه بر خلاف ساختار سخت پل، به فرم طبیعت نزدیکتر است. تقارنی که در فرم خارجی پل دیده می شد در قسمتهای داخلی وجود ندارد و همین باعث می شود ناظر پرسپکتیوهای مختلفی را تجربه کند. در نقد و بررسیهای مبلمان پل طبیعت اشاره شده که نقطه کانونی و تمرکز در ترکیب و چیدمان مبلمان وجود ندارد و چشم در جایی از آن ثابت نمی ماند و حرکتش در فضا را به هم نمی ریزد، فرم به دنبال قرینه سازی نیست و خود را با فضا همگون ساخته است. نیمکت کاملاً در زمینه خود حل شده و ترکیبی موزون و هماهنگ ایجاد شده است. همچنین، بازی روان و سیال خطوط، جهت چشم مخاطب را مدیریت و هدایت می کند.

برای دیدن لیست کامل مطالب داخل این پاورپوینت قسمت "اطلاعات بیشتر" را ملاحظه نمائید.