معماری پایدار،معماری سبز

نمونه ای ازمطالب قرارگرفته درداخل این پاورپوینت:

• فرهاد احمدی در یکی از مقالات خود به نام معماری پایدار اهداف طراحی پایدار محیطی را اینگونه عنوان می کند:

١- به حداکثر رساندن آسایش انسان به واسطه انجام جذب نور روز، منظر دلپذیر، کیفیت مناسب هوا، عایق صوتی مناسب، کنترل مناسب دما، کنترل دلخواه رطوبت، مراقبت های مؤثر کیفیتی و پیش بینی های لازم ایمنی، کنترل مناسب انسانی.

٢-برنامه ریزی کارآمد جهت سیلان و تحرک مناسب مصرف کنندگان در فضا، ایجاد امنیت قابل تحقق، سهولت در انطباق و تغییرپذیری، قابلیت پاسخ گویی در برابر خواسته مصرف کنندگان، درهم آمیختگی سازه ساختمان با تأسیسات.

٣- طراحی برای تغییر، توسط طراحی ساده و مدولار، که خود را بتواند با توسعه و افزایش نیازمندی ها وفق دهد. ایجاد سهولت جهت تغییر نقشه و کارکردها در درون بنا.

۴- به حداقل رساندن هزینه های جاری برای انرژی با استفاده از حداکثر انرژی های مجانی، مانند نور روز، گرمای خورشید، باد، کنترل تغییرات دما، با عایق کاری حرارتی مناسب، روش های مؤثر و مناسب کنترل و نظام های کارآمد ساختمانی و به کارگیری گیاهان.

۵- به حداکثر رساندن فضاهای قابل استفاده توسط تقلیل مساحت باغچه ها در داخل ساختمان، حداقل نمودن فضای کانال کشی های هوا، حداکثر نمودن درهم آمیختگی عناصر سازه ای و تأسیساتی، بر طرف نمودن ضرورت سقف کاذب در ساختمان.

۶- به حداقل رساندن هزینه احداث ساختمان توسط تقلیل فضاهای تأسیساتی و موتورخانه، تقلیل پیچیدگی در فضا و عناصر خدماتی، هماهنگسازی سازه و عناصر خدماتی، استفاده از سازه کارآمد.

٧- تقلیل هزینه نگهداری ساختمان توسط استفاده از مصالح بادوام، تجهیزات با عمر زیاد، سیستم های کنترلی محیطی ساده و قابل اطمینان، دسترسی مناسب برای نگهداری و تعمیرات.

٨– حفاظت و بهبود بخشیدن ارزش های طبیعی به واسطه در هم آمیختگی با طبیعت وحشی و حیوانات، توجه به شرایط سبز و آبی، جمع آوری آب باران و بازیافت آب شیرین، بازیافت مؤثر از فاضلاب و به کارگیری آن.

• شاخص های کلیدی در اهداف پایداری محیطی از دیدگاه احمدی، فرهاد عبارتند از:

– حداقل مصرف انرژی های فسیلی، در تولید مصالح، حمل و نقل، ساخت و ساز و حداقل استفاده در دوره به کارگیری ساختمان.

– بهترین استفاده از مصالح قابل بازیافت و یا قابل بازسازی.

– اجتناب از مصرف کلیه مواد شیمیایی که در ساخت و استفاده به لایه اوزن صدمه می رسانند.

– جایگزینی مصالحی که به تدریج فرسوده می شوند و در محیط آلودگی ایجاد می کنند.

– طراحی برای حداکثر استفاده از نور روز حتی در مکان هایی که معمولاً محدودیت دارند.

– به کارگیری امکانات، برای تهویه طبیعی، در چارچوب یک برنامه کلی تنظیم شرایط محیطی، که انرژی را به حداقل رسانده و آسایش را به حداکثر سوق دهد.

– بهترین استفاده از شیوه های انفعالی انرژی خورشیدی برای دریافت گرما و سرما، در اغلب اوقات.

– اطمینان از روش های کنترل ساده و غیر پیچیده در ساختمان.

– یافتن شیوه ها و موقعیت هایی در بستر طرح که بتوان در آن انرژی الکتریکی به دست آورد.

– شناسایی استعدادهایی که بتوان از حرات زمین بهره مند شد.

– حداقل سازی مصرف آب، تصفیه فاضلاب و به کارگیری مجدد آن.

– حداقل سازی از دست داد آب باران با تقلیل محوطه سازی با مصالح سخت و روش های جمع آوری مناسب آب.

– ایجاد محیط مطبوع خارجی توسط به کارگیری سایبان مناسب سازی تابش تابستانی و افزایش رطوبت نسبی در صورت لزوم.

و بالاخره اطمینان از اینکه تمام موارد فوق در بالاترین سطح فنی حرفه ای با زیبایی فوق العاده ای در هم می آمیزد.