معماری سبز

نمونه ای ازمطالب قرارگرفته درداخل این پاورپوینت:

• آشنایی با اصول معماری سبز در شهر:

ساختمان‌ها باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که قادر به استفاده از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند.
شکل و نحوه استقرار ساختمان و محل قرارگیری فضاهای داخلی آن می‌تواند به‌گــونــه‌ای باشد که موجب ارتقاء سطح آسایش درون ساختمان شود و در عین‌حال از طریق عایق بندی صحیح سازه، موجبات کاهش مصرف سوخت فسیلی پدید آید. این دو فرایند مذکور ناگزیر دارای همپوشانی و نقاط مشترک فراوانی است.
پیش از گسترش همه جانبه مصرف سوخت فسیلی، چوب منبع اصلی انرژی به حساب می‌آمد که هنوز هم حدود 15درصد از انرژی امروز را نیز تأمین می‌کند.
هنگامی که چوب کمیاب و نایاب شد برای بسیاری از مردم امری طبیعی بود که در راستای کاهش نیاز به چوب، برای تولید گرما از گرمای خورشید کمک بگیرند.
شهرهای یونانی همچون «پیرنه» مکان شهر را به‌گونه‌ای تغییر دادند که از ورود سیل به شهر جلوگیری شود و شبکه‌ای مستطیل شکل با خیابان‌های شرقی- غربی را احداث کردند که به ساختمان‌ها اجازه جهت‌گیری به سمت جنوب و استفاده از نور مطلوب خورشید را می‌داد.
رومی‌ها نیز پیروی از اصول طراحی خورشیدی را با آموختن از تجربیات یونان ادامه دادند اما آنها پنجره‌های شفاف که اختراع قرن اول پس از میلاد بود را برای افزایش گرمای به‌دست آمده به‌کار گرفتند.
با افزایش کمبود چوب به‌عنوان سوخت، استفاده از نمای رو به جنوب در ساخت منازل ثروتــمـنـدان و هـمـچنین حمام‌های عـمومی شهـر نیز مـتـداول شــد.
سنت طراحی با توجه به اقـلـیـم بـرای ایجاد آسایش درون ساختمان به قوانین گرمایش محدود نمی‌شود بلکه در بسیاری از اقـلـیــم‌ها معماران ملزم به طـراحـی فـضایی خنک برای پدید آوردن شرایطی مطلوب در داخل ساختمان بودند.

راه حل معــمول در عـصـر حاضر؛ یعنی استفاده از سیستم‌های تهویه مطبوع هوا، تنها فرایندی ناکارامد در تقابل با اقلیم به شمار می‌رود و در عین حال همراه با مصرف زیاد انرژی است که حتی به هنگام ارزانی و فراوانی انرژی به‌دلیل آلودگی حاصل از آن امری اشتباه به‌شمار می‌آید.
‌سابقه احداث تالار شهر در دنیا به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد و امروزه در اکثر شهرهای دنیا بنایی با نام تالارشهر وجود دارد. در ایران به خاطر شرایط شهر‌سازی‌ در گذشته و اجتماع مردم در مکان‌های دیگر و با رشد یکباره شهرنشینی در چند دهه گذشته وجود بنای تالار شهر در ایران اجتناب‌ناپذیر است. تالار شهر در ایران باید نمادی از تاریخ، هویت، تکنولوژی معاصر و پیوندی میان طبقات مختلف مردم آن شهر باشد. معرفی هنر قدیمی و معاصر در مجموعه تداعی‌کننده هویت محلی آن بنا‌ست. این شکل توسعه باعث رونق محلی، منطقه‌ای و در نهایت کشوری می شود و کمک شایانی به اقتصاد کشور عزیزمان ایران می‌کند.
در بررسی نمونه‌های غربی تالار شهر بی‌تردید شیوه کار و نوع برخورد آنان با مسائل اجتماعی و فرهنگی و روش مدیریت متمرکز آنها حائز اهمیت است.
این گروه از فضاهای خدماتی به لحاظ آنکه در دوره حاضر و منطبق با شرایط زندگی در قرن 21 در حال ارائه خدمات هستند فضاهای زنده و دارای ارزش‌های کاربردی در شهرسازی نوین تلقی می‌‌شوند.
سیتی‌هال در تمامی شهرهای بزرگ جهان صنعتی با مختصر تفاوت‌هایی ماهیت بنایی سمبلیک و واحد را در سطح شهر داشته، عمدتاً عملکردهای تشریفاتی دارد که در قالب سالن‌ها و فضاهای خاص و بزرگ برای برگزاری مجامع و کنفرانس‌های مهم و مراسم ویژه تجلی می‌یابد و در هریک عملکردهای خدماتی آن در مقایسه با عملکرد تشریفاتی فوق در مقام دوم اهمیت قرار می‌گیرد.

تالار شهر به مفهوم عام آن مکانی است که به همه مردم شهر تعلق دارد و همچنان که شهر متعلق به شهروندان است تالار شهر نیز خانه نمادین شهروندان به‌شمار می‌آید و لازم به ذکر است که ماهیت استقلال عملکرد تالار شهر از عملکرد شهروندان در اداره شهرشان مایه می‌گیرد.
شورای شهر به‌عنوان نماینده شهروندان عملیات شهرداران را زیر نظر دارد و امور اجتماعی شهر در این انجمن و شوراهای آن حل و فصل می‌شود.
نشست‌ها و گردهمایی‌های متعددی که مربوط به شورای اصناف، شورای شهر و شهرستان و استان است، در همین محل تشکیل می‌‌شود. تالار شهر سمبل و نهاد شهر و مرکز گردهمایی عمومی و ارتباط و تعامل میان مردم در عرصه مسائل شهری است.
نقش این فضا در اکثر شهرهای دنیا ایجاد جاذبه و کنش برای همکاری مردم و فراهم آوردن زمینه‌های لازم برای ارتقاء کیفی و کمی خدمات و فضاهای شهری است.
در تالار شهر، آن دسته از تنگناها و گره‌های شهری مورد بررسی قرار می‌گیرد که دولت و نهادهای دیگر شهری به تنهایی قادر به حل آنها نیستند. مهم‌ترین مخاطبان تالار شهر، شهروندان شهر هستند؛ شهروندانی که برای ظهور خلاقیت‌های فردی و کسب تجربه‌ها و اندیشه‌های جدید به فضاهایی مانند تالار شهر نیاز دارند.
در روند برنامه‌ریزی و فضایابی آنچه مورد نظر است، ایجاد فضایی برای مجامع گردهمایی‌ها و مرکزی برای تبادل آراء شورای محلی، ناحیه‌ای، شهری و استانی، همواره با اجزاء اداری، فرهنگی و خدماتی است که در جهت تقویت مشارکت شهروندان به منصه‌ظهور خواهد رسید.

البته پیچیدگی، ویژگی و تفاوت‌های فرهنگی تلقی در هر شهر موجب می‌شود تعریف دقیقی و ثابتی از تالار شهر پدید نیاید اما آنچه مسلم است این است که بررسی پاره‌ای از مراکز خدماتی و یا سیتی‌هال‌های شهرها  در کشورهای صنعتی پیشرفته می‌تواند در این روال، روشنگر شیوه برخورد با مسئله از دید معماران و برنامه‌ریزان بزرگ محسوب شود.
بنابراین با شناختی اصولی از کیفیت درونی عملکرد تالار شهر می‌بایستی شخصیت ممتاز بنای آن را در طراحی در نظر گرفت و در یک ترکیب فیزیکی مساعد که حاصل جانمایی متناسب در مجموعه است، استغنای کامل اصلی تجمع و شوراها را در وجوه کالبدی مجموعه بنای تالار شهر منظور کرد