اصول طراحی در نواحی گرم و خشک و گرم و مرطوب ( 164 اسلاید )

اصول طراحی شهری در نواحی گرم و خشک :

• تراکم آرایش و فرم به نحویکه کمینه سازی آفتاب گیری به ساختمان ها اجازه دهد ، بر یکدیگر سایه انداخته، فضاهایی بیرونی سایه دار ایجاد کنند.
• به منظور پرهیز از توزیع ناموزون باد ، بایستی ارتفاع ساختمان ها یکسان باشد.
• از تأثیرات جزیره ی گرما باید پرهیز شود .
• بایستی از شبکه های خیابانی باریک و پیچ در پیچ بهره جوئیم . این شیوه ی آرایش، آفتاب گیری را کمینه ساخته، از تأثیرات بادهای غبار آلود و توفانی می کاهد و در طول روز سایه ایجاد می کند.
• پیوند دادن درخت کاری خیابانی باغ های سبز یا پاسیوها و شبکه های پیاده رویی که از سوی نماها حفاظت می شوند . مانند ستون بند و سایبان ها از جمله ساختارهای حفاظتی خاص هستند.
• استفاده از آرایش و فرم حیاط مرکزی در مقیاس شهری سایه و هم تهویه را بیشینه خواهد ساخت.

اصول طراحی شهری در نواحی گرم و مرطوب :

• آرایش و فرم شهری باید گستردگی را توسعه دهد .
• برای تقویت حرکت هوا در میان تمامی ساختمان ها ، باید ساختمان ها را آزادانه فاصله گذاری کنیم .
• ساختمان ها باید تقریباً عمود بر جهت بادهای غالب قرار گیرند.
• خیابان ها باید نسبتاً مستقیم و باز باشند تا حرکت هوا تقویت شود.
• بایستی در کناره ی خیابان ها درختانی پر سایه و بلند کاشته شود ، تا سایه افکنی میسر شده ، جریان هوا مسدود نشود.
• عناصر معماری و معماری منظر باید بدقت طراحی شوند، تا شرایط آسایش را در سطح پیاده فراهم کنند.

اصول طراحی محیط ساختمانی در نواحی گرم و خشک :

• ساختمان ها باید متراکم و درون گرا باشند ، تا از مساحت سطوحی که در معرض پرتو خورشیدی قرار می گیرند ، کاسته شود.
• سطوح گسترده باید در جهت شمال - جنوب قرار گیرند ، چرا که این سطوح کمترین میزان پرتو خورشیدی را دریافت خواهند کرد .
• سطوح غرب نما از همه بحرانی ترند ، زیرا بیشینه شدت پرتو خورشیدی همزمان با بالاترین دمای بعد از ظهر می باشد.
• ساختمان های خصوصی باید بخاطر سایه اندازی متقابل سطوح نمایان ، بدقت با یکدیگر گروه بندی شوند.
• دسترسی به بادهای بی غبار و خنک بایستی تقویت شود.
• برای ایجاد فضاهای بیرونی محافظت شده و قابل استفاده میتوان حیاط مرکزی محصور و کوچکی طراحی کرد .
• سایه اندازی ساختمان ها و فضاهای بیرونی حیاتی است . پیش روی بام ها، ایوان های سراسری ، سایبان ها ، درختان ، دیوارها و ساختمان های پیرامونی تنها برخی از چندین شیوه ی دستیابی به این هدف است.

اصول طراحی محیط ساختمانی در نواحی گرم و مرطوب :

• ساختمان ها باید باز ، برون گرا و کشیده باشند تا از تمامی حرکت هوا سود جویند.
• نسبت مساحت سطح به حجم بایستی بیشتر باشد.
• ساختمان ها باید بر حسب جهت خورشید در طول محور شرق - غرب کشیده شوند.
• فاصله گذاری عریض میان ساختمان ها ، تهویه ی فضاهای درونی و برونی را میسر می سازد.
• گستردگی و سایه سازی باید از ویژگی های برجسته ساختمان باشد .
• از تمامی گشودگی ها و سطوح عمودی بایستی بدون انسداد حرکت هوا، محافظت به عمل آید.
• بهره گیری از باد ، بطور کلی با ارتفاع ساختمان فزونی می یابد.
• عناصر معماری و معماری منظر باید ادغام گردند تا محیط های درونی و برونی راحتی فراهم آید.
• برای ایجاد سایه بدون قطع جریان حرکت هوا، می توان از بام هایی پیش آمده، ایوان سراسری ، سایبان ها ، گیاه کاری و غیره سود جست.

اصول طراحی بام ها در  نواحی گرم وخشک :

• سایه اندازی بر روی بام در ساعات گرم بعد از ظهر به دلیل سقف گنبدی شکل
• قرار گیری سطح بیشتری از بام در معرض وزش باد
• افزایش تاثیر برودت تابشی در خنک کردن سقف و فضاهای واقع در زیر آن

اصول طراحی بام ها در  نواحی گرم و مرطوب :

• ایفای نقش چتر ، ایجاد سایه و حفاظت در برابر باران ، از کاربردهای اصلی بام است.
• پیش آمدگی های گسترده ی بام دیوار و گشودگی ها را از دستیافت گرما مصون داشته ، پاشیدن آب باران به دیوار را مانع خواهد شد.
• می توان از دو بام مجزا استفاده کرد؛ هر دو باید سبک وزن باشند.

اصول طراحی دیوارها در نواحی گرم و خشک :

• عموماً ، دیوارهای غرب نما و شرق نما بایستی کمینه شوند ، چرا که بیش از همه در معرض پرتو خورشیدی قرار می گیرند .
• بیشتر مشکلات خاستگاهی در دیوارهای شرق نما وجود دارند ، زیرا به هنگام صبح با دستیافت گرما مواجه اند.
• در مناطقی که دماهای روزانه بالا باشد و دماهای شبانه زیر سطح آسایش، دیوارهای درونی و برونی به توده ی گرمایی نیازمندند تا نوسانات دمایی متعادل شود.
• در مناطقی با طیف دمای روزانه نسبتاً پائین ، توده ی گرمایی بایستی به دیوارهای درونی ، دیوارک ها و کف های بینابینی محدود شود.
• به دلیل نیازمندی های تهویه ی شبانه باید بازشوهای تهویه در دیوارها منظور شود.

اصول طراحی دیوار در نواحی گرم و مرطوب :

• به طور کلی در نواحی گرم و مرطوب بایستی دیوارها سبک وزن باشند. این اصل در راستای کاهش میزان گرمای ذخیره ی شده در دیوارها ، ضروری است.
• دیوارها باید به گونه ای طراحی شوند که حرکت درونی هوا بیشینه شده ، همزمان در برابر دستیافت گرمای درونی و پرتو خارجی محافظت به عمل آورند.
• دیوارهای تو پر ، را بایستی کمینه ساخت . در این حالت مشخصه ی غالب سازه «گستردگی» آن خواهد بود.
• دیوارها میتوانند به فرم سایه اندازهای تنظیم شو در آیند.
• بیشینه میزان پرتو خورشیدی بر دیوارهای شرق نما و غرب نما خواهد تابید ، بنابراین باید تا سر حد امکان کوتاه نگهداشته شوند.
• از آنجا که سطوح رطوبت در صبح ، بالاتر از بعد از ظهر است و نظر به اینکه آسمان تا نیم روز ابری باقی خواهد ماند ، دیوارهای غرب نما بیشتر از دیوارهای شرق نما پرتو خورشیدی دریافت می دارند. دیوارهای غرب نما از همه بحرانی ترند.

اصول طراحی کف در نواحی گرم و خشک :

• در نواحی گرم و خشک نیازمند کفی هستیم که گرما را ذخیره سازد.
• طبقه ی همکف بایستی یکپارچه و با زمین در تماس مستقیم باشد ، تا از ویژگی های گرمایی اش استفاده شود.
• کف باید مصالحی سنگین چون سنگ ، خاک رس یا دال بتنی بر روی زمین داشته باشد.
• در نواحی گرم و خشک معمول است که مخدع و فرش را روی زمین قرار دهند. این حرکت نشان دهنده ی آگاهی فرهنگی و گرمایی از پتانسیل سرمایشی کف است.

اصول طراحی کف در نواحی گرم و مرطوب :

• طبقه ی همکف نباید هیچگونه تماسی با زمین داشته باشد. بدین ترتیب اطمینان حاصل می شود که کف گرما ذخیره نمی کند.
• افراشتن کف بر زمین ، باعث قرارگیری مناسب تر در معرض نسیم های غالب خواهد شد و هوا را خنک می سازد ، زیرا عبور هوا از روی گیاهان زیر ساختمان به خنک شدن هوا و در نتیجه کف می انجامد.
• بایستی تنها حدود ۶۰-۵۰ سانتی متر از زمین فاصله داشته باشد تا از سرمایش گیاهان بهره جوید.
• با وجود این چنانچه قرارگیری در معرض باد بسیار تعیین کننده باشد و یا شاید هم به دلایل کاربردی میتوان کف را تا حد ارتفاع یک طبقه ی کامل نیز بالا برد.
• کف برآمده در کاهش اثر باران های سنگین سودمند خواهد بود.
• این کف در مقابله پوسیدگی و موریانه ایمن است.

اصول طراحی گشودگی های نورگیری در نواحی گرم و خشک :

• بدلایل گرمایی بایستی از نور مستقیم خورشید پرهیز کرد و گشودگی ها تا سر حد امکان کوچک باشند.
• گشودگی ها را باید به گونه ای قرار داد که منظره ی اصلی بیشتر رو به سوی آسمان داشته باشد تا افق یا زمین . اغلب نور بازتابیده از زمین و دیگر سطوح رنگی ، منبعی از نور خیره کننده است.
• از طریق شیشه گیر ، مانند مشربیه یا گشودگی هایی رو به حیاط مرکزی سبز و سایه دار، می توان به نور پراکنده ی درونی دست یافت تا از نور خیره کننده پرهیز شود و خلوت حاصل آید.
• استفاده ی بیشینه از نور بازتابیده ی درونی و غیر مستقیم ، مناسب ترین فرم بهره گیری از روشنایی روز است. بطور نمونه ، گشودگی مرتفع ، نور را بسوی سقف باز می تاباند. چنانچه سقف با رنگ سفید نقاشی شده باشد ، حتی از میان گشودگی های نسبتاً کوچک نیز می توان به روشنایی درونی خوش پخشی رسید.
• گشودگی های پایینی هم قابل قبول اند ، ولی بشرط آنکه بسوی سطوحی نادرخشنده یا فضایی سبز و سایه دار باز شوند.
• بایستی توجه شود که سایبان ها به منبعی از نور خیره کننده تبدیل نشوند .

اصول طراحی گشودگی های نورگیری در نواحی گرم و مرطوب :

• از آنجا که آسمان منبع اصلی نور خیره کننده است، گشودگی ها نبایستی رو به آسمان نصب شوند.
• چون برای تهویه ی تقاطعی به گشودگی هایی بزرگ نیاز داریم، می توان از بام های پیش آمده ی پست یا ایوان های سراسری پهن برای انسداد منظره ی آسمان سود جست.
• می توان از سایبان برای حذف نور ناخواسته سود جست.
• سایبان های تنظیم شو یا کرکره ای به شرط آنکه به گونه ای طراحی شوند که نور زمین را به سوی سقف باز بتابانند، کارا هستند .

اصول طراحی گشودگی های تهویه در نواحی گرم و خشک :

• گشودگی های تهویه و روشنایی روز بایستی ترجیحاً ، مجزا باشند و مستقل عمل کنند.
• ضروری است گشودگی های تهویه ، قابل انعطاف باشند تا بر نوسانات دمای روزانه نظارت کنند.
• دماهای بالای روزانه ، گشودگی های تهویه را در بیشتر ساعات روز بسته نگه می دارد تا بدین طریق دستیافت گرما کاهش یابد.
• برای بهره گیری از دماهای خنک شبانه ، گشودگی های تهویه باید باز بوده تا به رفع گرمای ذخیره شده در سازه کمک شود.

اصول طراحی گشودگی های تهویه در نواحی گرم و مرطوب  :

• به دلیل اختلافات نسبتاً كم دما در طی روز و شب به تهویه ی پیوسته و بادزاده ی فضای درونی نیازمندیم ( تهویه افقی ) ؛ مگر در خلال ساعات نیم روز فصل گرم
• تمامی گشودگی ها بایستی تا سر حد امکان بزرگ بوده ، هر گونه حرکت هوای بیرونی را بیشینه سازند.
• گشودگی ها باید در نماهای روبرو قرار گیرند ، تا تهویه ی تقاطعی اتاق ها تسهیل شود.
• گشودگی های بزرگ را باید نه تنها در دیوارهای خارجی ، بلکه در دیوارهای درونی نیز گماشت.
• گشودگی ها باید به گونه ای قرار گیرند که حرکت هوا در سطح بدن نیز میسر شود. این امر به سرمایش تبخیری بدن یاری خواهد رساند.
• گشودگی ها را می توان به گونه ای طراحی کرد که از باد و یا اثر دودکشی سود جویند.

-ویژگی گرمایی بام ها ، دیوارها ، کف ها نواحی گرم و خشک :

• سطوح خارجی برخوردار از ویژگی های بازتابندگی خوب در خلال روز ، دست یافت گرما را کاهش خواهند داد .
• سطوح خارجی برخوردار از ویژگی های گسیل کنندگی خوب ، انتشار شبانه ی گرمای بدست آمده در طول روز را توسط سازه ممکن می سازند.
• مصالح متراکم بام ، کف و دیوار ، نوسانات روزانه ی دما را متعادل می کنند.
• دیوار، پرتویی بازتابیده از جانب زمین و سطوح ساختمان مجاور را دریافت خواهد کرد. سطوح دیوار باید از ویژگی های بازتابندگی خوبی برخوردار بوده ، دارای رنگ روشن باشند.

-ویژگی گرمایی بام ها ، دیوارها ، کف ها نواحی گرم و مرطوب :

• برای اطمینان از کمینه تابش بسوی درون ، بهتر است از موادی استفاده کنیم که سبک وزن بوده ، جذب گرمایشان پایین است.
• برای کاهش دستیافت گرما ، میتوان از سطوح بازتابنده و بیرونی بام سود جست. از مصالحی بازتابنده مانند سطوح براق فلزی ، نباید در دیوارها استفاده کرد ، زیرا به علت نور خیره کننده ی بازتابیده ، محیط بیرونی ناخوشایندی پدید می آورند.
• تا مادامی که به انسداد سرمای شبانه ی احتمالی توجه نمی شود و برای اطمینان از عدم حضور گرما درون ساختمان ، میتوان از مصالح نارسانا در بام و دیوار استفاده کرد ، مصالح نارسانا نباید از طریق ایجاد اختلاف دما در سطوح عنصر ساختمانی مشکلات چگالش را پیش کشند. چگالش در خود ماده ی نارسانا نیز رطوبت تولید کرده از نارسانایی اش به گونه ای قابل توجه می کاهد.

توجه : این پاورپوینت بخشی از یک فایل کامل تر با عنوان " بررسی جامع تهویه مطبوع در اقلیم گرم و خشک و اقلیم گرم و مرطوب "  با 368 اسلاید می باشد . که اگر به فایل کامل تر نیاز دارید روی لینک کلیک نمائید .