فضاهای کار اشتراکی ؛ همراه با معرفی نمونه های موردی داخلی و خارجی

-فضاهای کار اشتراکی، پیکربندی‌های معماری انعطاف‌پذیر و چندعملکردی هستند که با ادغام فضاهای کار اختصاصی و مشترک، زیرساخت فیزیکی و اجتماعی را برای تقویت همکاری و نوآوری فراهم می‌کنند.

-واژه‌ی Coworking  نخستین بار در سال ۲۰۰۵ توسط شخصی به نام Brad Neuberg  در سان‌ فرانسیسکو به‌کار برده شد. او اولین فضای رسمی کار اشتراکی به نام San Francisco Coworking Space  را ایجاد کرد تا فریلنسرها بتوانند در محیطی اجتماعی‌تر و خلاق‌تر کار کنند.  این فضا پایه‌گذار مدل جدیدی از کار مستقل اما در محیط جمعی بود.

واژهٔ Coworking Space از دو جزء اصلی تشکیل شده است:

Co-  برگرفته از واژهٔ Cooperation  به‌معنای «همکاری» یا «باهم بودن»

Working Space  به ‌معنای «محیط یا فضای کار»

مولفه‌های کلیدی از نگاه معماری:

• انعطاف‌پذیری فضایی
• تقویت تعاملات غیررسمی
• چندعملکردی بودن
• شفافیت بصری

طراحی الهام‌بخش فضاهای کاری مشترک :

• خلق فضایی متفاوت از دفاتر سنتی برای افزایش خلاقیت و تعامل.
• تعادل میان فضاهای باز و خصوصی اهمیت زیادی دارد.
• استفاده از مبلمان مدولار، نور طبیعی، رنگ‌های متنوع و دیوارهای متحرک برای انعطاف‌پذیری.
• وجود فضاهای جمعی مانند کافه، آشپزخانه و اتاق بازی برای تقویت ارتباطات اجتماعی.
• طراحی الهام ‌بخش باعث افزایش تمرکز، خلاقیت و بهره‌وری کاربران می‌شود.
• حضور عناصر طبیعی مانند گیاهان و نور روز اثر مثبت روانی و محیطی دارد.

ویژگی مجاورت فیزیکی در فضاهای کاری اشتراکی :

• نزدیکی فیزیکی افراد باعث افزایش تعامل و یادگیری غیررسمی می‌شود.
• فضاهای کار اشتراکی به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که ارتباط میان کاربران آسان‌تر باشد.
• برای حفظ حریم خصوصی، از فضاهای منطقه‌بندی‌شده مانند اتاق کنفرانس، فضاهای باز و غرفه‌های عایق صدا استفاده می‌شود.
• طراحی مناسب باید تعادل میان تعامل و تمرکز را حفظ کند.

خدمات و امکانات در فضاهای کاری اشتراکی :

• ارائه خدماتی فراتر از دفاتر سنتی: چاپ، فکس، قهوه، کافه، آشپزخانه، فضاهای استراحت و سرگرمی.
• هدف، ایجاد تجربه‌ای مثبت و پویا از محیط کار است.
• فضاهای متنوع برای کار گروهی، انفرادی و تعامل اجتماعی در نظر گرفته می‌شوند.
• این امکانات موجب افزایش بهره‌وری، تعامل و شبکه‌سازی میان کاربران می‌شود.

نتیجه گیری :

فضاهای کار اشتراکی تنها یک مکان فیزیکی نیستند،  بلکه چشم‌اندازی نوین از سازمان‌دهی کار و زندگی حرفه‌ای به شمار می‌روند.

این فضاها با تلفیق استقلال فردی و **تعاملات جمعی**،  پاسخی هوشمند به نیازهای در حال تحول دنیای کار ارائه می‌دهند.

آنها با ایجاد بستری برای اشتراک دانش**، **بهینه‌سازی هزینه‌ها و **تقریب نوآوری**،  به الگویی پایدار و اثرگذار در معماری فضای کار عصر حاضر تبدیل شده‌اند.