باغ سنگی در استان کرمان,شهر سیرجان واقع شده است.این باغ که میتوان آن را یک نمونه از معماری ارگانیک عصر پهلوی دوم دانست ، داستان جالبی دارد . باغی که به علت اعتراض به برنامه اصلاحات ارضی ایجاد شد …
باغ سنگی درویش خان همان توتم قبیله ی اوست.یک اثر سمبلیک, یک بیان مفهومی از آنچه که او را به اعتراض واداشت.اعتراض به گرفتن زمین هایش در طرح اصلاحات اراضی,به خاطر بیاوریم که درویش خان شاهد تجربه دردناک خشک شدن تک تک این درختان به دلیل نارسایی و بحرانهای کشاورزان به تبع برنامه های اصلاحات اراضی1342 بود.او نیز درشمار کشاورزانی بود که زمین های بسیاری را از دست داد.
درویش خان از عناصر بصری به خوبی برای بیان حرف های هیچ وقت نزده ی خود بهره برده است.گلهای سنگی باغ خلقی دیگر است از کنار هم نشاندن سنگ و چوب.سنگ سرد درکنار بافت چوب های در هم پیچ خورده تنه درختانی که او از اطراف میافته و در محوطه باغ می نشانده,ترکیب عجیبی است وآب که موجود نیست.این باغ عملا خشک است و در قسمتی ازخاک کویر سربرآورده.اما نبود عنصر آب به گونه ای ذهن را به سمت عدم نیاز باغ یا در واقع لازم ندیدن آب برای باغ توسط باغبان سوق میدهد که این برشخصیت مستقل باغ تکیه می ورزد.
با توجه به الگوی باغ ایرانی ومقایسه از لحاظ فرم بین آنچه تاکنون باغ می نامیده ایم وآنچه در اینجا شاهد آن هستیم میتوان گفت:«برخلاف برداشت رایج ما از باغ ایرانی,این باغ شاه نشین ندارد از «سلسله مراتب بالا و پست» و حتی«مرکزیتی» که در باغ ایرانی میشناسیم خبری نیست,با این همه ایرانی است.
در این باغ با حرکت دادن یک سنگ در گوشه باغ,سنگ دیگری بر درختی در دیگر سوی باغ به جنبش در می آید.به زحمت میتوان نقشه ای برای باغ متصور شد.مرزها بسیار مبهم و انعطاف پذیر است با این همه هندسه مربع گونه باغ را شاهد هستیم.نظم در عین بی نظمی.شکل باغ از لحاظ فرم تابع نحوه انتظام درختان و انتظام سنگ ها است.
درویش خان گاهی به جای سنگ,جمجه حیواناتی را که شکار کرده بود را هم به درختان آویخته.سنگی یاداور تولد اولین نوه خانواده و اشیا دیگر روایتگر داستان های طایفه وقومش بودند.در یک توتم,المان هایی به عنوان سمبل برای اختصار در بیان به پایه سنگی اضافه می شوند که داستان شکار,گاهی نماد اعتراض و گاهی حادثه قومی و قبیله ای هستند.درویش خان توتم نمیدانست و نهر کانسپچوال را نمی شناخت اما خالق یک اثر هنری ناب بود.
- مطالب مشابه :